Στο διάολο να πάνε οι θεοί…

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πεθαίνω πριν τα όνειρα ξυπνήσουν
Σιωπώ και αφουγκράζομαι το κλάμα
Χαράματα οι μνήμες μου γυρίζουν
Και ψάχνουν στα συρτάρια μου το γράμμα
Τραβιούνται οι κουρτίνες μεθυσμένες
Οι τοίχοι μου δακρύζουν μοναξιά
Παράλληλες ζωές φρικτά θαμμένες
Δεμένες μ’ αλυσίδες μυστικά….

Σταγόνες της βροχής μοιάζουν οι χώρες
Στιγμές μίας παράξενης γαλήνης
Γεμίζουν και αδειάζουνε οι ώρες
Συντρίμμια τ’ ουρανού και της σελήνης
Μιλάνε στα τηλέφωνα οι νύχτες
Γυμνές μες στις οθόνες οι ζωές
Κι οι έρωτες αλήτες και ξενύχτες
Χαρίζουν στα φεγγάρια ηδονές….

Σαπίζω στα υπόγεια του χρόνου
Γεμάτος με πληγές αλατισμένες
Στα όρια περπάτησα του νόμου
Με φάτσες του συρμού αρρωστημένες
Δεν έχουμε το νόημα συλλάβει
Ποίοι είμαστε, που πάμε και γιατί
Τα πρέπει τους μας έχουνε προσβάλει
Στο διάολο να πάνε οι θεοί…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-01-2007