Την αγκάλιασα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Την αγκάλιασα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Την αγκάλιασα</b><p>Δημιουργός: silmariel<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ανέκαθεν ένιωθα μια βαθιά συμπάθεια για όλους τους δακτυλοδεικτούμενους..<br />
Ίσως επειδή έχω βρεθεί αρκετές φορές στη θέση τους..Νιώθω λοιπόν μια συμπάθεια για όλους όσους δεν ταιριάζουν με την καθως πρέπει γενική εικόνα..<br />
Μόνο που εκείνη παρότι δακτυλοδεικτούμενη με απωθούσε..Ένιωθα ένα δέος απέναντί της..<br />
Την έβλεπα αρκετά συχνά.Στεκόταν συνήθως κοντά σε μεθυσμένους,άστεγους και γκρίζους ανθρώπους.Μία δυό φορές την είχα δεί καθισμένη στα γόνατα κάποιου γνωστού και είχε προσπαθήσει να μου πιάσει κουβέντα.<br />
-Τί έγινε;όλα καλά;ρωτούσε λες και με ήξερε απο παλιά και είχα την εντύπωση πως το έκανε απο ειλικρινές ενδιαφέρον..<br />
-Καλά..απαντούσα αδιάφορα,νιώθωντας να ανατριχιάζω ολόκληρη και έπειτα γύρναγα την πλάτη και απομακρυνόμουν,νιώθωντας τη ματιά της καρφωμένη πάνω μου.<br />
Εκείνη την εποχή άρχισαν τα πράγματα να μην πηγαίνουν καλά για 'μενα σε όλους τους τομείς.<br />
Έβρισκα πως δεν είχα αρκετά κοινά με τις παρέες μου,οι κολλήτοι με απογοήτευαν,η δουλειά πήγαινε κατα διαόλου και όσον αφορά τα προσωπικά μου επικρατούσε χάος.<br />
Παρόλο που έκανα φιλότιμες προσπάθειες να τα διορθώσω όλα η κατάσταση δεν καλυτέρευε.<br />
Οι κολλητοί άρχισαν να ζευγαρώνουν και να απομακρύνονται κλεισμένοι στις ερωτικές φωλιές τους,οι παρέες φάνταζαν πιό αδιάφορες απο ποτέ και ο έρωτας μου έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα.Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μια γενική καθαριότητα στον εαυτό μου.<br />
Μάζεψα όλα εκείνα τα όμορφα πράγματα που είχα μέσα μου και που ο περίγυρος και ο έρωτάς μου είχαν αρνηθεί,μα λυπήθηκα να τα πετάξω.<br />
Τα άπλωσα λοιπόν σε ένα μουσαμά σαν τους πλανόδιους πωλητές.Όποιος περνούσε και ήθελε κάτι,ας το έπαιρνε,τσάμπα,χωρίς ανταλλάγματα..<br />
Άξαφνα,εμφανίστηκέ εκείνη και με θυμωμένες κινήσεις, τύλιξε τα όμορφα πράγματα στο μουσαμά,τα φορτώθηκε στην πλάτη και με φωνή που δεν σήκωνε αντιρρήσεις μου είπε<br />
-Σήκω πιά! και πήρε το δρόμο για το σπίτι μου.Μην ξέροντας τι να κάνω την ακολούθησα,και ήταν η πρώτη φορά που στη θέα της ένιωθα αγαλλίαση.Φτάσαμε και έφτιαξα καφέ και για τις δυό μας.Καθίσαμε απέναντι η μία στην άλλη και ένιωθα απίστευτη ανακούφιση στη σιωπή που υπήρχε ανάμεσά μας.Στα μάτια της έβλεπα όλη την κατανόηση που μπορούσα να ζητήσω.<br />
Κάπως έτσι ξεκίνησε η φιλία μας.Πηγαίναμε μαζί στον κινηματογράφο,σε εκδρομές,ακόμα και διακοπές πηγαμε μαζί.Αυτό το κείμενο είναι για εκείνη που με αγκάλιασε και την αγκάλιασα..<br />
Στο αφιερώνω, Μοναξιά μου...<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-01-2007</td><td valign=top></td></table><br />