Συγγένειες πρώτου βαθμού

Δημιουργός: Δήμητρα

Στη Λίνα...Διδυμάκι μου,αμνησία ή φωτιά?;)Καλημέρα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Συγγένειες πρώτου βαθμού...


Κάτι τέτοιες νύχτες με ολόγιομο φεγγάρι σε θυμάμαι...
Να με κοιτάς βαθιά στα μάτια και να μη με βλέπεις...
Να βλέπεις μόνο το καθρέφτισμα του φεγγαριού και ν’αναρωτιέσαι...
Τί συγγένεια να έχω άραγε μαζί του...;;
Πρώτου βαθμού σίγουρα όχι...γιατί θα το ‘ξερα πιστεύω...
Και εξάλλου δε θα με λέγανε Λίνα...θα με λέγανε Luna…
Μόνο με τη φωτιά έχω τέτοια σχέση...
Πρώτου βαθμού...
Απο τα εγκαύματα που άφησες
όταν σε πήρε ταξίδι η σιωπή και δεν ξαναγύρισες.
Δεν φταίει όμως η φωτιά για τα εγκαύματα,ούτε και εσύ βέβαια...
Εγώ φταίω...που άπλωσα τα χέρια μου πολύ κοντά σου για να ζεσταθώ...
Κάτι τέτοιες νύχτες με ολόγιομο φεγγάρι σε θυμάμαι...
Κάτι το φως του,κάτι η φωτιά μου...
Κάτι η ψυχή που μου φωνάζει ‘Ξέχασε τον!’...
Εκεί ξεσπάω σε γέλια!
Τί να ξεχάσω?
Να γίνουμε λοιπόν συγγενείς πρώτου βαθμού και με την αμνησία;
Να γίνουμε!Γιατί όχι;
Μάθε μόνο ψυχή μου,πώς σβήνονται τα σημάδια της φωτιάς...
Γιατί και η πιο καλή αμνησία,
θυμάται την αλήθεια σαν την κοιτάξει κατάματα...
Πάει και τελείωσε!
Συγγένεια πρώτου βαθμού,έχω μόνο εγώ και τα σημάδια μου...
Κάτι τέτοιες νύχτες με ολόγιομο φεγγάρι ΤΟ θυμάμαι...[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-01-2007