μονόγραμμα

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις δημιουργίες της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][align=center]Αναχαίτισα την ζωή μου…
Δεν άντεξες κοντά μου…
Σαν φυγόδικος δραπέτευσες…
Κρύφθηκες στην σπηλιά της ψυχής σου…
Ανακατεύθηκες με το σκοτάδι…
Χάθηκες στις σιωπές σου…


Καθώς προχωρούσα συνάντησα το σάλι σου…
Ασιδέρωτο σαν τα τελευταία λόγια σου…
Τσαλακωμένο από τις ανώριμες σκέψεις σου…
Το γνώρισα από το ξεβαμμένο μονόγραμμα…
Ήταν από την τελευταία φορά…
Που σου είπα δεν αντέχω θα φύγω…
Μου το έδωσες να σκουπίσω το δάκρυ μου…
Κι αυτό ξέβαψε…
Κατάλαβε το τέλος…
Έφευγα μα σε αγαπούσα…
Απλά ξεκίνησα να αγαπώ και εμένα…

Τώρα μου στέλνεις μήνυμα…
Μου ζητάς εξηγήσεις…
Στην καρδιά μου να ξανά-γυρίσεις…
Καρδιά μου…
Τώρα ταξιδεύω σε άλλη ήπειρο…
Με πηδάλιο που ορίζω…
Πυξίδα που κατευθύνω…
Χρώματα της ανατολής…
Σε αγαπώ…
Μα…
Είναι αδύνατον…
Να αφεθώ…
Ξανά σε σένα...

Δεν υπάρχει λόγος…
Ο δρόμος μας γκρεμίστηκε…
Κατολισθήσεις τα αισθήματα…
Το ρήγμα είναι βαθύ…
Αντιλαλούν οι όμορφες στιγμές μας…
Τότε που ήταν ντυμένες γιορτινά…
Άπλωσα την ψυχή μου σαν δίχτυ…
Όλες τις μάζεψα…
Όλες τις έκρυψα …
Μέσα μου…
Στο ποιο πανοραμικό οικόπεδο της ψυχής μου…
Στην τράπεζα που προσκυνώ…
Αγκαλιά με τον θεό της ζωής μου…
Τουλάχιστον θα συντηρώ…
Αθόρυβα την ύπαρξή τους…
Τότε που ταξίδευαν στον παράδεισο…

Σήμερα δεν χωράς μέσα μου…
Κοίτα ένα νέο μονόγραμμα φιλώ…
Κι αυτό χαϊδεύει τα σπλάχνα μου…
Απομακρύνει τρυφερά τις πέτρες…
Που σκόρπισαν μέσα μου…
Όταν πέταξες…
Εκείνον τον τεράστιο βράχο…
Που δεν άντεξα…
Και ήταν ο λόγος που έφυγα...


[B]Τα άνθη σου δεν θα επιτρέψω…
Να τα πειράξουν…
Ούτε να τα κόψουν…
Θα τα φροντίζω κάθε ημέρα…
Θα ντύνομαι με τα χρώματά τους…
Θα ρουφώ τις ευωδιές τους…
Θα μεθώ κρυφά…
Για να θυμάμαι…
Το μονόγραμμά σου…
Φωτεινό…
Κι Εσένα...

Ψυχή μου…[/B]


Στέλιος Κ.[/align][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2007