Η αρμοδία

Δημιουργός: αγαθομανής και επιπολαία

Λεωφορείων τα πάθη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

«Σήκω βρε τέρας, να καθίσει η γιαγιά»

Λέει ο ταλαίπωρος στο βούρλο με το μούσι

είκοσι – εικοσιδυό χρονών βαριά.

Γνωρίζοντας πως δεν θα τον ακούσει.



«Βρε Χριστιανέ μου, τι ζητάς απ’ το παιδί;»

-Η γριά τον άκουσε κι αμέσως εξανέστη,-

«Εγώ μη βλέπεις που κρατιέμαι θαλερή,

Είμαι συνταξιούχος διδασκάλισσα,

Και την ψυχή των νέων διαβάζω σαν χαρτί,

Στα δάχτυλα την παίζω -αφού τη διάλυσα-!



Το παλικάρι αυτό, είναι ανάπηρο,

αυτιστικό τουτέστιν και κωφάλαλο

μ’ ακουστικά στ’ αυτάκια του το άμοιρο,

Πρόσεξε δηλαδή να σου εξηγήσω,

Δεν βλέπεις πως κουνιέται μπρος και πίσω;

Και σα να μην του φτάνει η βλαμμάρα του,

Μπαίνει και το σηκώνει ο κάθε βλάκας!»



Ξύνει τ’ αυτί του μ’ απορία ο ταλαίπωρος,

«τι θέλω και μιλάω ο μαλάκας;»
[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-01-2007