Παντα νυχτα σε συναντω

Δημιουργός: Maximus, Nikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Πάντα νύχτα σε συναντώ...
Στους
διαδρόμους
του
ύπνου
ακούω
τις
κινήσεις
του
κορμιού
σου...
Περπατάς
σαγηνευτικά
και
η
Ηδονή
ξεχειλίζει
σε
κάθε
σου
βήμα...
Μικρά
βήματα
προς
εμένα...
Σκορπάς
μουσικές ,
υπέροχες
νότες
που
η
μαγεία τους
ξεπερνα
τον
Θεό ,
την
ίδια
τη ζωή ,
φοβίζει
το
Θάνατο
και
μου
χαρίζει
Ελπίδα ,
Φως ,
Φτερά...
Σου απλώνω το χέρι...
Εχω
φτιάξει
ένα
Σύμπαν
για σένα...
Ακολούθησέ με...
Ασε
με
να
σου
δείξω
αυτό το μικρό
θαύμα
που
δημιούργησα
μονάχα για σένα...
Μη μιλάς...
Μη φοβάσαι...
Τον κήπο
τον
άφησα
να
ξεχαστεί
και
μέσα
στο
τίποτα
να
εξαφανιστεί...


Η
Πόρτα
είναι
μπροστά μας...
Πριν
την
ανοίξω
σε
κοιτάζω...
Δακρύζω...
Δακρύζεις...
Την
ανοίγουμε...
Βλέπεις
ένα
διάδρομο
στρωμένο
με
χίλια
φωτεινά
αστέρια...
Αστέρια
που
μάζεψα
πίσω
απο
το
τέλος
του
Χρόνου ,
πίσω
απο
κάθε
Ευχή
που
έκανα
όταν
αντίκρυσα
για
πρώτη φορά
την
Ζωή
στο
βλέμμα σου...
Το
πρώτο
σου
βήμα
δειλό...
Ξέρω...
Κράτα το χέρι μου
σφιχτά...
Δεν θα σε αφήσω να πέσεις...
Δεν θα σε αφήσω ποτε...
¨Ενας άνεμος
σε
τυλίγει ,
αυτός
που
δημιούργησα
για
να
αγγίζει
μονάχα
το
δικό σου
κορμί...
Τον
στόλισα
με
λόγια
και
δάκρυα
που
μονάχα
στη
δική σου
ψυχή
θέλουν
να
κρυφτούν...
Να
σε
κάνουν
να
πιστέψεις
πως
η
Υπαρξή
μου
δικαιώνεται
μονάχα
όταν
με
αγαπάς...



Βλέπεις
χιλιάδες
πλάνήτες
στο
διάβα μας...
Πρίν
τελειώσει
ο
διάδρομος
σηκώνω τα
χέρια...
Κι
αμέσως
το
άρμα
του
Ηλιου
μας
περιμένει
να
ταξιδέψουμε...
Ανέβα...
Μη φοβάσαι
Αστέρι
του
Δειλινού μου...
Για
σένα
Ζω...


Σταματάμε
στο
πουθένα...
ΚΙ
εκεί ξαπλώνουμε...
Τα
δ’αχτυλά σου
ακουμπούν
το
κορμί μου...
Διεγείρεται...
Οι
χτύποι
της
καρδιάς μου
γρήγοροι ,
ιδρώτας...
Σε φιλω στο στόμα...
Το πάθος
μας
σκορπά φωτιές
στο
Συμπαν...
Κατεβαίνω χαμηλα...
Ανάμεσα
στους
γοφούς
σου...
Νιώθω
την
υγρασία...
Νιώθω τους
σπασμούς
καθώς
η
Ηδονή
αγκαλιάζει
όλο
σου
το
Είναι...
Κοίτα
με...
Για
μια
στιγμή
φεύγω...
Κι
ύστερα
βλέπεις
έναν
με
μια
χρυσή και
ασημένια
μάσκα...
Με
στίγματα
στα
μπράτσα
και
στο
στηθος
του...
Σ αγκαλιάζει....
Και
αργα ,
πολύ
αργά
προσπαθεί
να
μπει
μέσα
σου...
Κοιτάζεστε
στα
μάτια...
Το
βλέμμα του
είναι το ίδιο...
Μπήκε...
Ο ρυθμός
ανεβαίνει ,
οι
μουσικές σκορπάνε ,
καθώς
ο
έρωτας
μεγαλώνει
κομήτες
σχηματίζονται γύρω απο τα κορμιά
σε μια δίνη απο συναισθήματα ,
κραυγές ,
ηδονή ,
πόνος ,
αίμα
να
κυλα ,
νιώθεις
πως
θα σπάσεις ,
το
κόρμί σου
συσπάται ,
τα
βλεμματα
σας
συναντιούνται ,
τελεώνεις ,
τελειώνεις
συνέχεια ,
δεν
σταματάς
και
συνεχίζεται ,
ο
χρόνος
δεν
υπάρχει ,
τα
νύχια
σου
καρφωμένα
στη
πλάτη
ενώ
ακούς
ψυθιριστα
όρκους
αιώνιας
αγάπης ,
τα κορμια
σε
ένα
αιώνιο
ερωτικό
χορό ,
τυλίγεις
τα
πόδια
σου
φύρω απο
τη
πλάτη
και
με
νιώθεις
βαθιά μέσα σου ,
πιο
γρήγορα ,
πιο
δυνατά ,
νομίζεις
πως
είσαι
σε
χίλια κομματια ,
πιο
γρήγορα ,
πιο
δυνατά ,
φωνάζεις
- Αγάπα με , Αγάπα με...Σε θέλω...Μείνε μαζί μου...
Μη φύγεις ποτε...
Μη φύγεις...-
Δακρύζουμε...
Εκατομμύρια
πυροτεχνήματα σκορπάνε ,
έχεις
χάσει
κάθε
επαφή ,
σε κρατάω
σφιχτά ,
πετάω ξαφνικά
τη
μάσκα ,
σου φωνάζω σ αγαπώ
και
μέσα
σε αυτη
την
υπέροχη
μαγεία
τελειώνουμε
κι
οι
δυό
μαζί...
Σε φιλώ...
Σ αγκαλιάζω...
Σκουπίζω
τα
δάκρυα
σου...
και
εκεί που
νομίζεις
πως
όλα
τέλειωσαν
σου
μιλώ
και
σου
λεω
-Θες να γίνεις γυναίκα μου ;
Θες να γίνεις η Βασίλισσα μου ;



Σ αγαπώ...
Οπως
δεν
σε
αγάπησε
κανείς...
και
ούτε
πρόκειται
να
σε
αγαπήσει
ποτε...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-01-2007