Ματωμένα μονοπάτια

Δημιουργός: Ηπειρωτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι δρόμοι που μ’ οδήγησαν σ’ εσένα,
φάνταζαν δρόμοι σπαρμένοι από λουλούδια.
Τι κρίμα, πως γελάστηκα;
Πόσο κοροΐδο πιάστηκα…

Οι δρόμοι ήταν γκρίζα μονοπάτια,
και τα λουλούδια, πόνος, αίματα, κι αγκάθια.
Με την αγάπη συντροφιά, η μοναξιά,
να μ’ οδηγoύν παντού και πουθενά.

Σε ματωμένα μονοπάτια, αδιάβατα, περπάτησα,
πόνεσα μα δε λύγισα, γιατί πιστά σ’ αγάπησα.
Σε ματωμένα μονοπάτια, μόνος περιπλανήθηκα,
νόμιζα πως σε ξέχασα, και πάλι σε θυμήθηκα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-01-2007