Η μπαταρία

Δημιουργός: Avalon, william Smith

Άνεμος η αγάπη που σπρώχνει μακριά αυτά τα νέφια και τα κάνει σάρκα και αίμα σε ένα μείγμα Θεϊκό , σαν γλυκόποτη στιγμή, σαν μέθη..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Ματώνω το φεγγάρι
Να γίνει σαν το κρασί μου κόκκινο
Να γίνει ένα με το αίμα μου για να το πιω στάλα – στάλα
Ακόμη έχω το δώρο που μου χάρισες
Στην όμορφη δερμάτινη συσκευασία
Με τον προσεγμένο σχεδιασμό του[/I]

Το έπινα λίγο – λίγο
Στιγμή τη στιγμή, μη μου τελειώσει
Σε έπινα σιγά – σιγά, μη μου χαθείς…

[I]Πέρασε καιρός, που γρατζούνιζα τις σκέψεις μου με τη μορφή σου[/I]

Πέρασε καιρός, που εκτελώνιζα τη ματιά μου, πέρα από τη Θάλασσα
Για να σε διαμορφώσω , για να σε εκτονώσω και να εκτονωθώ..

Πέρασα τα δικά μου μαρτύρια πριν λησμονηθώ
Αλλά δε γινόταν αλλιώς
Η γεύση σου αραίωνε, με το κέρασμα του χρόνου
Το κρασί πάλιωνε , η λύπη μεγάλωνε

[I]Στο περιεχόμενό του , διάβαζα σαν σε οθόνη τα δικά μας γεγονότα
Σε κάθε μου ποτήρι εξηγούσα από ένα , σκότωνα εσένα…Κι εσύ δεν ήσουν εδώ [/I]

Έπινα νερό να ξεδιψάσω
Μα η πηγή μου είχε στερέψει, μέσα στο απώνα σπήλαιο
Και είχε μείνει μόνο η ηχώ
Να απολαμβάνει τη μοναξιά σου και την απώλεια…

[I]Γύρναγα στο δωμάτιο τα βράδια
Έμπαινα μέσα στο καταφύγιό μου
Να γλυτώσω από τις βομβαρδισμένες σκέψεις μου[/I]

Παράπλευρες απώλειες μέσα στο λογικά μου, η σιωπή

Και πάντα σε έπινα και πάντα λιγόστευες
Και πάντα δεν ήσουν εδώ…

[I]Μέχρι που σε ήπια μέχρι στάλας, με μια γουλιά
Και τώρα είμαι μέσα στο μπουκάλι
και ταξιδεύω στα μεγάλα πελάγη σαν μήνυμα
Προσμένοντας σαν ευχή, να είσαι εσύ το κύμα που θα συναντήσω
Στην αυτοσχέδια σχεδία μου…[/I]

Σταμάτησε και το ρολοϊ του τοίχου
Σε μια απελπισμένη προσπάθεια να εκκενώσει το φόβο μου

Χάλασα πάλι τη γωνιά μου , την ανακάτεψα, με έκανα κουρέλι
Ρούφησα λίγο ήλιο, καθώς ξημέρωνε η ζωή…

Ελπίζω , να έχει νόημα το γκρίζο
Και η ρεούμενη ψυχή μου να εισβάλλει πάλι στα ενδιάμεσα

Χρειάζομαι απλά μια καινούργια μπαταρία
Να επαναφορτίσω και να πιω από το καινούργιο μου μπουκάλι
Που θα στολίσω τη δική σου συσκευασία…

-[I] William ακούω βήματα στη σκάλα
- Πόσο του μήνα έχουμε;
- Τι σημασία έχει αυτό;
- Απλά ρωτάω μήπως ήρθαν τα χρωστούμενα σου[/I]¨

Όχι αυτά έχουν μάθει χρόνια τώρα να μπαίνουν μαζί με τη ξενιτιά
Από το παράθυρο….Εις υγείαν!!

[U]Καλή σου μέρα Avalon[/U]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2007