Αγαθομανησ Και Επιπολαια

Δημιουργός: αγαθομανής και επιπολαία

Εξ ορισμού μπορώ να αυτοαναιρούμαι χωρίς αναστολές.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη νύχτα που γεννήθηκα,
σε μαιευτήριο τσάμπα
δυο μοίρες διανυκτέρευαν,
ακούγοντας Κατσάμπα.

Κι απάνω στο αλαλαϊ,
ενοχλημένες μάλλον,
με ράβδισαν με δυο ευχές,
κι έγινα άλλ’ αντ’ άλλων.

Και μου ‘ταξαν να ευημερώ,
μέσ’ στην αγαθομάρα,
ήτοι στη νύστα της αυγής,
στης νύχτας τη φανφάρα.

Κι όπως τρεκλίζοντας πετώ
σ΄ ομόκεντρες πορείες,
στ’ άνθη του κόσμου αλλεργική
και μ’ αναφυλαξίες,

χτυπιέμαι βολοδέρνοντας
στης πόλης τις αλέες,
στεφόμενη βασίλισσα
μεσ’ στις επιπολαίες (ποιητική αηδία).

Ο Δον Κιχώτης πέθανε,
ο Δον Κιχώτης πάει,
μα η μαλακία του θα ζει,
τα σκήπτρα να κρατάει.

Κι όποιος μαζί μου συμφωνεί,
ένα λιθάρι ας βάλει,
να χτίσουμε’ ένα Ζάλογγο,
μήπως σωθούν οι άλλοι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2007