Μεγαλώνοντας

Δημιουργός: Evita[Iris], εVα

χεχε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σιωπούν όλα στο άγγιγμα της δροσιάς
ανεμίζουν τα μαλλιά σου, που τ' ανακατεύει ο αγέρας
άνοιξα το παράθυρο να μπει η αγάπη
μα χάθηκε στο φως μιας άδικης ημέρας

τι κι αν το στόρι μένει ανοιχτό κάθε μέρα
το φως γλιστρά και φεύγει σαν επισκέπτης
στου σκοταδιού τις χαρακιές βρίσκω το χαμένο μου αίμα
και παίζω παιχνίδια που εσύ δεν ξέρεις

με καταδίκασαν σε ισόβια βασανιστήρια
στου έρωτα τα κελιά έβαψα κόκκινα τα κτίρια
ζωγράφιζα από μικρή παιδιά που κλαίνε
και μια καρδιά, σκισμένη στα δυο....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-01-2007