Οι διψασμένες σκιές Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς χαντ μέηντ παραβολή σε επανά , ένεκα πηξήματος .. ραμέ ωρέ στιχοσυντρόφια .. και οι σκιές δικές μας είναι. χορτάτες μα διψασμένες σκιές... ευλόγησον.. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Νηστικιές οι σκιές περιφερόντουσαν..
Νύχτες είχανε να φάνε , εδιψούσανε κιόλας
εφόσον ούτε στα ποτάμια μπορούσαν
να μακροβουτήξουν κι όλο οσφραίνονταν τη φρεσκαδούρα
στου νερού του γάργαρου την επιφάνεια
Στρόβιλοι μαύροι γινόντουσαν όταν κακομαλώνανε
καθώς μια τους κάπου θα ξεμονάχιαζε καμιά φλόγα ελάχιστη
κι αρχινούσε να τη ρρρροκανίζει ` Επάνω της όλες
έπεφταν τότε ζητώντας μερτικό , ένα κουβάρι γινόντουσαν
αφύσικο ` να όμως που όλο και κάποια σκοτωνότανε επάνω στην πάλη
κι ως εχανότανε η ψυχή της σκιάς της συγχωρεμένης ,
μικρό αγεράκι αγέλαστο γινότανε κ’ έπιανε το κουβάρι των άλλων’ ε
Και του ‘δινε μία ` ε που καθώς γυρνούσε ! , μικρό αγεράκι
ριχνότανε επάνω στ `απομεινάρια της φλόγας – φυσούσε και την αποτέλειωνε...
Λυπήθηκε ο Άνθρωπος ο πατέρας τους τις κόρες του ,τις σκιές - ως στράφηκε
πιότερο σ `αυτές κι έτσι λιπόσαρκες τις είδε κι έκατσε και σκεφτότανε
τι ν` αποκάμει. Αν θα χανόντουσαν οι σκιές , θα `χανότανε κι αυτή τη διάσταση
του άφοβου που ο ίδιος γεννά κι ο ίδιος πολεμά έπειτα για να φανεί γενναίος
στου εαυτού του.. Σκαρφίστηκε τότε ο αφιλότιμος τον ήλιο και το φεγγάρι...
Σάρκα περίφημη φωτός διαλεχτή και τη μέρα και τη νύχτα , χορτάτες όλες οι σκιές
που έχουν φαγιά για πάντα.. Ε όμως στου άλλου το πρόβλημα με τη δίψα δεν του
ηύρε λύση...
Κι όλες λυσσασμένες βολοδέρνουν μετά το γεύμα , μα όλο και κάποια βρίσκει
κανένα δάκρυ να ξεδιψάσει κι ένα κουβάρι γίνονται τότε και κακομαλώνουνε....
{Α}
Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-01-2007 |