Κάθομαι μονος μου και μιλώ

Δημιουργός: humanmirac, Αλέξης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθομαι μονος μου και μιλω
Τον εαυτο μου μες τα ματια κοιτω
Προσπαθω από ολαυτα ναπαλλαχτω
Που με χουν κανει να θελω απολους να κρυφτω
Καθομαι μονος μιλω και αναρωτιεμαι
Τι είναι αυτό που με πνιγει και δεν κρατιεμαι?

Βλεπω ανθρωπους καθημερινα να ζουν φοβισμενοι
Μεσα σε μια κοινωνια τυποποιημενη
Περνοντας δοσεις από μια ζωη κονσερβοποιημενη
Από διαφορες πολυεθνικες εταιριες
Και αλλους πολλους ανθρωπους διχως αξιες

πνιγομαι λοιπον και δε μπορω να μη μιλησω
αυτό το μολυσμενο πληθος να μη ξυπνησω
το καταστρεπτικο ληθαργο να μη σταματησω
όχι δε θελουμε να δειχτουμε ουτε να επιβληθουμε
προσπαθουμε απλως μεσα από τις δικες μας ρημες
να καταρριψουμε φημες και να αναψουμε λυχνες
που θα φωτιζουνε το βραδυ της σιωπης
και δε θα φοβαστε το σκοταδι της εποχης

Παρατηρω οντα διχως καμμια λογικη
Και ικανοτητα για κριτικη
Να κατευθυνονται σε μια πορεια καταστρεπτικη
Συνεννοουμενοι σε μια γλωσσα κυνικη
Μολυσμενοι από μια επανασταση βιομηχανικη

Εθισμενοι στο χρημα και στις υλικες ικανοποιησεις
Βυθισμενοι σε ένα λακκο με λαγνες αναζητησεις
Χωρις ενδιαφερον για πνευματικη καλλιεργεια
Και για κάθε αλλου ειδους επιμορφωτικη ενεργεια

Ολοι εχουν χασει την μοναδικη ουσια της ζωης
δεν ενδιαφερονται για τη λυτρωση της ψυχης
Αποβλακωμενοι από χρωματιστες διαφημισεις
Και επηρεασμενοι από εικονικες θεοποιησεις
προσκυνουν παθητικα ένα προτυπο βιομηχανικο
σε ένα καθεστως συγκαλλυμενα αυταρχικο

μιλω μιλω λοιπον ξανα κι αναρωτιεμαι
νιωθω πως για άλλη μια φορα ξαναγεννιεμαι
με σκοπο τη δημιουργια ενός νεου κοσμου
αυτή την πολυτιμη ευκαιρια δωσμου
και μαζι να κανουμε καινουργια αρχη
απαλλαγμενοι από καθε κοινωνια βροχερη
που μας παραπλανει μας εγκλωβιζει
και την ουσια της ζωης ξεφτιλιζει

ισως τελικα αυτή η ιστορια να είναι μια ευθεια γραμμη
οπου δεν υπαρχει τελος και αρχη
και εμεις να ειμαστε ακροβατες σαυτην την επικινδυνη κλωστη
τρομαζοντας μας με την σκεψη μηπως κοπει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-01-2007