Η απροσδιόριστη στιγμή της ευτυχίας

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

ΑΘΑΝΑΣΙΑ (PoetryF) + ΓΙΩΡΓΟΣ (Γιώργος_Κ) σε μια δεύτερη συνεργασία!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]Η ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ


Ντύθηκα σκότος βιαστικό
κι ήρθα να μπω για δυο στιγμές μέσα στο φως σου
και ξάφνου δυο μικρές αστραπές αντίκρισα

μπροστά στο όνειρο
επώδυνη ανάγκη η συντροφιά
και η φιλία ένα βήμα πιο μακριά από το θάνατο

εκεί που σε αντάμωνα γλυκά τα βράδια
ανήσυχα τ' αστέρια τ' ουρανού με θάμπωναν
κι ήταν η αχτίδα τους καρφί μες στην καρδιά μου
και μες στα χείλη μου, η μελωδία τους το βάλσαμο

τέτοια γλυκόλογα μου φύλαγες για καληνύχτα
και τις ημέρες, τα γλυκά τα πρωινά μ' αντάμωνες
με ένα ολάνθιστο χαμόγελο που έσταζε αγάπης μέλι
το γιατρικό κάθε ψυχής, που καρτερεί το ανέλπιστο

έτσι σε καρτερούσα να φανείς
στο φέουδο της αιωνιότητας
και στα μικρά τα κάστρα της μακρινής ουτοπίας σου

έτσι γινόμουνα κι εγώ ο λάγνος ήχος ενός τρελού βιολιού
και το δοξάρι ενός τόξου που φτερουγίζει σε ούριο άνεμο
αφήνοντας μία καλπάζουσα μορφή στο πέρασμα του

σαν ένα άτι στο πεδίο του χρόνου που διαγράφει το αύριο
μικρός καβαλάρης στο ρεμβολόγημα του άπιαστου
σε βαθιές σκοτεινές αποθήκες, στα βράχια της μοίρας

στα αλώβητα κάστρα του κορμιού σου
και στα πέτρινα γιοφύρια
στην αιώνια γαλήνη της ψυχής σου

γρίφοι καλά κρυμμένοι οι οφθαλμοί σου
με χρώμα τέτοιο που η ματιά ξεσκίζει κάθε θύμα της
που ο κάθε χτύπος χορηγεί μια λέξη μες στο λάθος σου
κι ο κάθε έρωτας να μοιάζει με ιππότη που νοστάλγησε το πάθος σου

Βενιαμίν του έρωτος η αγάπη
και τα ουρί του Παραδείσου να ουρλιάζουν μ' ευτυχία
σαν ορφανά που τα ανάγιωνε η πυγμή σου
σαν εφιάλτες που θα ζήλευαν τα κάλλη σου

σαν τέτοια να 'νιωσες για 'μένα ευτυχία...[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-02-2007