Μια ζεστασιά καρδιάς αναδυόμενη από μάρμαρο

Δημιουργός: άχρωμη πινελιά, ιωάννα

μου ζητήθηκε από ένα μεγάλο μας τηνιακό γλύπτη για την έκθεσή του, που έγινε στην Αίγινα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Πολλοί αγνόησαν
και άλλοι αδιαφορούν...
για τα αριστουργήματα της τέχνης μας!
Όμως ξεχνούν ότι με αυτά ταξιδεύουν κι ονειρεύονται...
Άλλοι πάλι τα θεοποιούν...
Κάποιοι ως δημιουργοί
θα σταθούνε στη μέση!
Μια τριήρης έριξε πλώρη για καινούργιους πολιτισμούς...
Στο ταξίδι της
συνάντησε πόνο , δάκρυ και γέμισε με [I]αίμα[/I]
μα δε ξέχασε ποτέ...
την ευτυχία της ψυχής των αληθινών εκείνων ανθρώπων
που νοιάζονται ακόμα για τον συνάνθρωπο...
Το ταξίδι τελείωσε
και η ιστορία της λησμονήθηκε από πολλούς...
Ευτυχώς όχι από όλους!
Κάποιοι θέλησαν να την μεταμψυχώσουν σε άλλους είδους μορφή
πιο σύγχρονη!
Κοινά στοιχεία
- το απέραντο γαλάζιο
-η εκθαμβωτική ομορφιά της βυθισμένης ζωής
-η καθημερινότητα ενός ψαρά που στα δίχτυα του κρέμεται
το είδωλο των ονείρων των προγόνων μας...
Κάποιοι ,
[I]οι δημιουργοί [/I],
μας θυμίζουν τον πολιτισμό μας...
Ποιος θα φανταζόταν πως ένα μάρμαρο είναι τόσο ζεστό όσο η καρδιά μας?
Ποιος θα μας άνοιγε τα μάτια καθρεφτίζοντας σε πετρώματα την ψυχή μας?
[I]Ίσως κάποιοι...
Ίσως κανείς...
Ίσως ο ίδιος μας εαυτός[/I]....[/align]







Υ.Γ. το συγκεκριμένο δημοσιέυτηκε το καλοκαίρι από το ενημερωτικό περιοδικό του πολεμικού μας ναυτικού , που συμμετείχε ενεργά στην έκθεση γλυπτικής....
ευχαριστώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2007