Μακραίνω και Ζυγώνω

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μακραίνω από κει που είχα αρχίσει
Κι όλο αυξάνεται του χρόνου η ορμή
Μέσα μου η ζωή έχει σαπίσει
Και αναβλύζει του θανάτου η οσμή…

Κι ύστερα κλαίω
Σαν το παιδί που το χαστούκισαν στο δρόμο
Κι όσα κι αν λέω
Είναι τραγούδια που γραφτήκανε με πόνο…

Ζυγώνω στου τέλους μου το νήμα
Με την ψυχή στο στόμα δαγκωμένη
Το αίμα μου ιδρώνει μες στο μνήμα
Σημαία η ζωή τσαλακωμένη…

Κι ύστερα φεύγω
Σαν τρένο που δεν ξέρει για που πάει
Και επιστρέφω
Εκεί που το μηδέν μου δεν πονάει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-02-2007