Θανατοκαθρεφτίσματα

Δημιουργός: Τσακίρη Χαρά

Καλημερα σας...... για τις αγαπες που δεν προλαβαν.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάλλον θα σ’ είχα αγαπήσει μια φορά
Και το είδωλό σου τόσο οικείο μου φαντάζει
Ίσως μ’ αγάπησες κι εσύ αληθινά
Μα αυτό το πρόσωπό σου, ξένο πως μου μοιάζει

Θυμάμαι κάποτε αγάπησα τρελά
Μία μορφή που στο είδωλο σου κάπως φέρνει
Μα κάνω λάθος! Αισθητή η διαφορά!
Η αντανάκλαση μάλλον με παρασέρνει

Γιατί δακρύζεις; Είπα κάτι που πονά;
Δε σε θυμάμαι αλλά νιώθω πως σε ξέρω
Συγχώρεσέ με αν σου φέρομαι ψυχρά
Μισό λεπτό… μπροστά στον ήλιο να σε φέρω

Τώρα που χάθηκε το είδωλό σου πια
Και το καθρέφτισμα στον ήλιο εξαφανίσθει
Τώρα σε βλέπω με τα μάτια μου ανοιχτά
Κι από τον πόνο ο καθρέφτης εδιαλύθει

Είσαι εδώ! Είναι αλήθεια τώρα πια;
Ή μήπως είσαι του μυαλού μου απωθημένο;
Ήρθες αγάπη μου στις δώδεκα παρά
Πάνω που είχα πάψει πια να περιμένω

Το είδωλό σου, ξένο σώμα και καρδιά
Πώς να πιστέψω ότι ήσασταν το ίδιο;
Είδες πως πέρασαν τα χρόνια βιαστικά;
Κι εγώ τα φύλαξα μες στο παλιό σακίδιο

Ήρθες αγάπη μου για τελευταία φορά
Σε μια διεύθυνση που σβήστηκε πριν λίγο
Και μου ζητάς να μείνω άλλη μια βραδιά
Μα έξω σκοτείνιασε κι εγώ πρέπει να φύγω

Έχω δοθεί σε έναν άγγελο-φονιά
Κι έχω χαρίσει τις ανάσες μου σε ‘σένα
Φούσκωσε απόψε ο Βαρδάρης τα πανιά
Κι όσα δεν είπαμε, βουλιάξαν στα χαμένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2007