Άνεμος

Δημιουργός: Nocturna_, Ελένη..(έτσι μου' παν ..)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θρασύς άνεμος πλαταγιάζει τη γλώσσα του
πάνω σε παλιά παραθυρόφυλλα..
Που και που κάνα φωνήεν του ξεφεύγει και σα σωστός δραπέτης,
χώνεται στην πρώτη χαραμάδα του κορμιού μου..
Αναστενάρης είναι αυτός εδώ ο αγέρας..
Χορεύει εκστατικά πάνω σ' αναμμένες φλέβες γυμνών προσώπων..
Φέρνει, άθελά του, μια κάθαρση στις σκέψεις,
μέσα από το τυφλό γαϊτανάκι του μ' ανάκατα μαλλιά..
Μα κρύβομαι από ΄κείνον σήμερα..
Τώρα που φυσά ο αναθεματισμένος για τον κόσμο όλο, δεν τον θέλω..
Δε μου κάνει..
Αύριο στη νηνεμία..Στην απόλυτα εκνευριστική ησυχία..
Στο μηδέν της κίνησης, στον κατακλυσμό των σιωπών..
Όταν πάλι όλα τα ύπουλα, δειλά χαμόγελα αστράψουν
πάνω στα πεζοδρόμια, για να ξεγελάσουνε τα βλέμματα...
Τότε ..τότε θα τον φωνάξω..
Συνοδό μου θα τον ορίσω, με το βαρύ του ανάστημα πλάϊ μου να σταθεί..
Μαζί να σεργιανίζουμε, σαν αδέσποτα στα σοκάκια,
τρυπώντας σάρκινες καλύπτρες και κιτρινόμαυρα ριγέ παλτό..
Θ' ανοίγω το στόμα μου διάπλατα..
Ανενόχλητος να αφορίσει ότι μέσα μου δε φτούρισε..δε ρίζωσε..
Αν και τα ριζωμένα είναι αυτά που μπήγουν νύχια..
Αν και τα τελειωμένα είναι αυτά που φτύνουν αίμα..
Σαρωτικό τον θέλω..ναι..
Σ' όσα γύρω μου ξενίζουν το μέσα μου...
Τα υπόλοιπα..
Θα τα εξομολογηθώ στη χτένα που λύνει τους κόμπους των μαλλιών μου..
Ξέρει από γόρδιους δεσμούς..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-02-2007