Αλυχτώ στο φωσφορίζον σκότος Δημιουργός: FRACTALS, ΕΥΤΥΧΙΑ Φρέσκο … μαζί με την αγάπη μου σας το σερβίρω σύντροφοι. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Αλυχτώ στο φωσφορίζον σκότος.
Κάτω απ΄ το πέλαγο αναγεννώμαι απ΄ τα παλαιά μου κύτταρα
πρωτόπλασμα έσχατης μέρας .
Ανάδρομη πορεία του σύμπαντος στη μήτρα του, εγκολπισμός
στις συνουσίες αστερισμών γιγάντων στον αντίποδα του μινιμαλισμού μου.
Κραδαίνω τα ασφοδέλια που σαλπίζουν στα απόνερα του ζοφερά άλικου
γίγνεσθαι, εκεί αλχημιστές να παίζουν βλέπω τρισδιάστατα παίγνια στις
οθόνες του πυρωμένου λαβυρίνθου της βλακείας .
Μετά των δικαίων η κοίμησης αυτού: Εαυτό κυνέω , και σπάω το καλούπι.
Εκμαυλισμός των διεκδικητών αυτού , στις Κερκόπορτες των αναζητούντων
συχωροχαρτιών.
Το ποτάμι ρεί _ καλέ μου _ ανεπιστρεπτί , και τα δένδρα ρίχνουν φύλλα για
άλλα φύλλα … άνεμοι αναμοχλεύουν τους κύκλους ατέρμονα στο έσω των
ατομικών μας συμπάντων – καλοριφέρ που μας ζεσταίνουν τις νύχτες της συμφοράς.
Δε σ’ άκουσα;
Αλυχτώ στην αυλόπορτα σου αξημέρωτα καλοκαιριού, μα με χτυπά το χιόνι της
ψυχής σου.
Δε μ’ άκουσες !
«Κακοί μάρτυρες ανθρώποισιν οφθαλμοί και ώττα βαρβάρους ψυχάς εχόντων». (HPAKΛEITOΣ)
Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-02-2007 |