Ανεκπλήρωτο

Δημιουργός: Σπάρτακος, Νίκος

Για τη Μαρία... την πιο όμορφη γυναίκα που μου χαμογέλασε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πικρή χολή που, ούτε χρόνος,
μα ούτε στιγμή δε δόθηκε.

Τα φτερά κι αν χτύπησαν έμεινα ασάλευτος.
Σαν άγαλμα πέτρινο η απόφαση μου έγνεψε.

Ξεκίνησα να μετράω τα φύλλα της λησμονιάς.
Με σταμάτησε απότομα η χροιά σου.
Θα τελειώσω όμως σου το υπόσχομαι.

Για να σου χρωστάω μετά...

ένα ευχαριστώ και μια κατάρα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2007