προσμονη

Δημιουργός: πλουταρχος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

εφυγες εδω και μερες ζητωντας λιγο χρονο
και το τηλεφωνο δεν σηκωνεις
νομιζεις οτι το αντεχω εγω αυτο
μα να ξερεις με σκοτωνεις

ολα τωρα κρεμονται απο μια κλωστη
που αν την κοψεις μια αγαπη θα χαθει
ειναι στα χερια σου η τυχη η δικια μας
ομηρος σου μια αγαπη απ τα χρονια τα παλια μας

πως γιναμε ετσι εμεις οι δυο
κοντευουμε να πουμε το στερνο αντιο
μα αν εστω λιγο με εχεις αγαπησει
δεν θ αφησεις την καρδια σου ν μ αφησει

πως κοιμομαστε τα βραδια χωριστα
μυριζω το αρωμα σου και νομιζω πως σ εχω αγκαλια
μα σαν ξυπνησω αρχιζει να με τρωει η προσμονη
περιμενω να χτυπησει το τηλεφωνο και να εισαι εσυ
να μου πεις πως η αγαπη μας τελικα δεν θα χαθει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-02-2007