Επίκληση στον Άδη

Δημιουργός: candy-candy, Χριστιάννα

Όχι, δεν θέλω να πεθάνω... Απλώς τον πόνο μου τον αποψινό, μόνο με τον θάνατο κατόρθωσα να τον εκφράσω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Πάρε με Άδη, πάρε με κοντά σου...
Στον κόσμο κάτωθέν μας, μαζί με τους νεκρούς...
Που μόνο αυτοί την αιώνια ζωή χαίρονται...
Κουράστικα να βλέπω μάτια από το κλάμα θολωμένα
και χείλη ερμητικά κλειστά...
Πρόσωπα, όπου με νεύματα κρυφά συνομιλούν...
Δεν μπορώ πια να ανεχτώ τα όλο σημασία βλέματα, γεμάτα οίκτο και ψεύτικη συμπόνια...
Δεν μπορώ άλλο να φοβάμαι να αντικρύσω τους φίλους μου...
...Να ζω με τον φόβο του χθες...του σήμερα...του αύριο...
Δεν αντέχω άλλο να με κατακλύζουν οι αναμνήσεις
και τα συναισθήματα που το παρελθόν κράτησε κοντά του...
Έρωτας, αγάπη, φιλία...
Δεν θέλω να θυμάμαι κι όσο μπορώ το αποφεύγω...
Καμιά φορά στον νού μου όταν τα φέρνω, πονάω...
Κι είναι ο πόνος αβάσταχτος...
Θέλω τώρα τα πάντα να τελειώσουν...
Πάρε με Άδη...
Θέλω να σιγοτραγουδήσω το Bohemian Rhapsody με τον Freddie Mercury δίπλα μου...
Θέλω να μου πεί η Νταιάνα, πως πραγματικά το ατύχημα συνέβει...
Θέλω να ακούσω τον Οδυσσέα να αφηγείται τις περιπέτειές του...
Έλα Άδη...
Το ξέρω πως θες να με πάρεις κοντά σου...
Είμαι νια ψυχή ακόμα...
Το ξέρω πως αυτές σου αρέσουν πιότερο και φροντίζεις να τις παίρνεις για συντροφιά...
Δεν σε φοβάμαι...
Θέλω να κολυμπήσω στης θάλασσας τα κατακόκκινα νερά,
και να περάσω στην απέναντι όχθη...
Εκεί όπου θα τα λησμονίσω όλα...
Εκεί όπου το εγώ εξαφανίζεται...
Και όλα είναι ένα...
Πάρε με... Κουράστικα να υπομένω... Μόνο εσύ μου απέμεινες...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2007