Τόσο μακριά μα και τόσο κοντά

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

Στην primavera,και πάλι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε μιας μελανγχολικής πόλης
τον χορό
παρασύρεσαι άθελά σου.

Μακριά εσυ,μακριά εγω,
ούτε το αεράκι που δειλά
με χαιδεύει δεν μπορεί
να μας ενώσει.

Στον πηγάδι των ευχών
εγώ ρίχνω τους όρκους μου
μα ο παφλασμός αργεί
να ακουστεί.

Μια θάλασσα που μας χωρίζει
όλο και πιο πολύ βαθαίνει
από τα δάκρυα
των ματιών μου.

Να μην στεναχωριέσαι,
μα να κοιτάς το φεγγάρι
τώρα που το κοιτώ και εγώ.
Βλέπουμε το ίδιο πράγμα,
λουζόμαστε από το ίδιο φως.

Στην στοργική αγκαλιά του
ουρανού,
είδες πόσο κοντά βρισκόμαστε;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2007