Νυχτερινές σκέψεις

Δημιουργός: Spinoza

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλειδωμένο φως αστεριών ξενυχτισμένων στο ποτήρι μου
Να λαμπυρίζει σαν τα μάτια σου όταν δακρύζουν
Και ψιθυριστά να περνάνε οι μέρες
Συνωμότες της φθοράς, δραπέτες των αναστολών μου
Κορίτσι κόκκινο σαν αίμα λιγοστεύεις τις ανάσες μου
Έλα απ’ το μονοπάτι της συγνώμης
Να ακουμπήσεις την πλάτη του ανέμου
Και να ξεκρεμάσεις τη νύχτα απ’ τον αναστεναγμό
Να καταλάβω τα σημάδια εκεί που δεν υπάρχουν αγγίγματα
Να μεταλάβω την ταπεινότητα της στιγμής
Μήπως και κατακτήσω επιτέλους το παρελθόν μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2007