Απουσίας παράπονα

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τσακίζει η απουσία σου τον ορίζοντα,
καντίλι του πόθου μου που σβήνει μοιάζει
της δύσης η γιορτή.

Στα μάτια σου επάνω
τα χρώματα της μέρας,λουλούδι που ξεχωρίζει
στον αγρό.
Η θύμησή σου φιλόξενη σαν παλιό μονοπάτι,
που το άρμα των αισθήσεων μόνη της οδηγεί.

Ήμουν σίγουρος,
η φωνή σου
ερχόταν με τον άνεμο,
και μια μελαγχολία μ'αγκάλιαζε
σαν τελεύταιο του ναυτικού ταξίδι.

Πόθε μου εσύ φυγά,αιώνιε σαν το κύμα
γεμάτη είσαι αντίλαλους των παλιών
ικεσιών μου
και η μορφή σου άπιαστη σαν το νερό στο δίχτυ.

Από την σκέψη ως το στόμα,
κάτι αργοπεθαίνει,
δείλιασε η φωνή μου ακόμα μια φορά
και χαμηλό το βλέμα μου
δεν σου κάνε σινιάλο.

Στην εκκλησιά της καρδιάς μου
τρελός κρατάει το καμπαναριό,
μα πιότερο τρελή
των αισθημάτων μου η μελωδία.

Στο χρώμα κάποιου καλού κρασιού
είναι απόψε η νύχτα,
να σου θυμίζει την πληγή μου
που την περνάς κάπου αλλού.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2007