Παραμύθι μιας κοινής μέρας

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Ένα κομμάτι που μιλάει και για μένα, και για πολλούς, αλλά γράφτηκε με αφορμή τη μαυρίλα που τρώει τον ΚώΤΣοΣ στην Πάτρα... ΚώΤΣο, γερά!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παιδί μικρό,
ξαναγεννιέμαι μες στα όνειρα,
κόντρα καιρό
μπροστά κι αν βρίσκω, πίσω βήμα εγώ δεν κάνω,
μέρα κοινή,
στου μονοδρόμου σου τ' απόνερα,
σάπιο σκαρί
εσύ, μα εμένα με φωνάζουν καπετάνιο!

#
Πήρα κλωστή,
χρωματιστή,
μέρα κοινή, θα δεις, μ' αυτήν θα σε τυλίξω,
και δεμένη
στην ανέμη,
μέρα κοινή, να δεις κλωτσιά που θα σου ρίξω!
#

Μικρό παιδί,
στα παραμύθια μέσα χάθηκα,
ζωή πεζή,
δε θα σκοτώσεις τη δική μου φαντασία,
μέρα κοινή,
στη μια σου άκρη κοντοστάθηκα,
εσύ σκοινί,
κι εγώ μαέστρος όμως στην ισορροπία!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2004