Δεν υπάρχεις πια

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

Στις ψυχές που μας άφησαν ανάδελφους... Λυπάμαι που είναι λυπητερό, αλλά κάποιες καταστάσεις δεν μπορείς να τις παραβλέψεις αν θέλεις να είσαι ειλικρινείς με τα αισθήματά σου. Κι ένας λόγος παρήγορος είναι σαν χίλιες καλημέρες… (Στην Αριάδνη)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν υπάρχεις πια

Ήσουν γειτόνι μου, ξαδέλφι μου, και αίμα μου
και ο μονάκριβος στερνός μου συγγενής μου,
κι ήσουν ο άνθρωπος που λάμπρυνε το βλέμμα μου
και η ασπίδα κι ο προστάτης της ψυχής μου.

Mες στη ζωή μου, τα μοιραία μόνο, στάθηκαν
να μου προσφέρουν αφειδώς πικρό ποτήρι,
μα κεί που όλα έλεγα πως χάθηκαν
ήσουν στο πλάι μου, εσύ, ακουμπιστήρι.

Ήσουν ο μόνος που υπέμενες τον χρόνο μου
κι είχες αυτιά, χαρά και θλίψη να ακούσεις !
κι ήταν ο λόγος σου το βάλσαμο στον πόνο μου
κι οι συμβουλές σου, οδηγός μου, στις συγκρούσεις.

-[I][B]Ε[/B]ίναι κακό, να θεωρείς πως τα τρεχούμενα
για μια ζωή θα παραμείνουν στα δεξιά σου !
κι έχει η μοίρα να σου φέρει προλαλούμενα,
που δεν μπορείς να φανταστείς μες στην καλιά σου [/I]-

Κι ήρθε, ξαδέρφι μου, ανεπάντεχα η μοίρα σου,
κι απρόκλητα σου είπε, πως θα χτίσει
στο σπιτικό σου, ταφική πλάκα στην θύρα σου,
πριν το αστέρι σου, λαμπρά, μεσουρανήσει.

Έφυγες πια, -δεν το πιστεύω-, κι είναι άδικο
που μια μακάρια σιωπή, πια, σε τυλίγει.
Έμεινα μόνη, σ΄ ένα απέραντο τρελάδικο,
μα πιο πολύ σε συλλογιέμαι, πού ΄χεις φύγει...

Δεν έχω πια, πού ν΄ ακουμπώ τον πόνο μου,
-κι είναι διπλός-, μα πού στο μνήμα να σε φτάσει !
Αχ να μπορούσα να σου μοίραζα τον χρόνο μου
κι εσύ να μοίραζες της μνήμες πού ΄χω χάσει !
-.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2007