Αρμύρα Ψυχής

Δημιουργός: Petra, maria

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝΕ ΜΕ ΜΙΑ ΝΥΧΤΙΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχαν φτάσει μεσάνυχτα
κι είχαμε πάψει,
να μιλάμε για διάφορα,
απλά.

Φιλαράκια που ήσυχα,
είχαν σωπάσει,
αφού ήπιαν και είπανε,
πολλά.

Στο δωμάτιο έπαιζε,
ραδιοφωνάκι,
ένα μπλούζ που μας μάγεψε,
την καρδιά.

Ένα βλέμμα ανταλλάξαμε
κι η Γη εχάθη,
στου Παράδεισου τ' άδυτα,
βαθιά.

Τρυφερά χαμογέλασες
κι έλαμψε η πλάση,
μεσ' την κρύα και άχρωμη,
χειμωνιά.

Με το χάδι διαλύσαμε,
κάθε αυταπάτη
και τα χρόνια μας σβήσανε,
μεσ' τη νυχτιά.

Σ' ένα μπλούζ καταγράψαμε,
κάθε ευχή μας,
με το σώμα χαράξαμε,
ρότα ζωής.

Στην αρμύρα γευτήκαμε,
απ' την ψυχή μας,
πελάγη αγάπης,
παντοτινής.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2007