ελπίζοντας

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σας... άλλο ένα αυστηρώς προσωπικόν... κι ακατανόητο ίσως

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

προχωρώ σε μια επανιεράρχηση των αξιών μου
αρχίζοντας απ' το μηδέν, απ' το τίποτα
οριοθετώντας απ' την αρχή επιδιώξεις κι όνειρα
και εκθέτοντας - όπως αρμόζει άλλωστε-
τις παλαιές συλλογές των προσδοκιών μου
σε μουσειακά ερμάρια και προθήκες.

αγωνίζομαι με αντιπάλους άχθη και αγωνίες προαιώνιες
κοινές ωστόσο για όλους τους ανθρώπους:
τον έρωτα το φθόνο και το θάνατο
που φτιάχνουν αθροιζόμενα τον Μέγα Φόβο μου.
κι έπαθλα αθλοθετώ της καρτερίας και της υπομονής
και συνοχής βραβεία για όλα τα αποσπασματά μου.

πατάω στέρεα, παρόλη τη σαθρότητα του εδάφους
κι επανατοποθετούμαι στο χώρο και το χρόνο
κι αυτοσαρκάζομαι με δύναμη που αντλώ από τη γνώση
κι απ' τη σωστή - νομίζω- εκτίμηση του εντός μου...
ελπίζοντας σε πείσμα ανέλπιδων αιώνων
που έρχονται - καθώς λέν' οι μάντεις- απ' ώρα σ' ώρα

τελευταίος; ίσως. μα αυτό δε με πτοεί
έτσι κι αλλιώς μοναχικές ήτανε ως τα τώρα
όλες μου οι πορείες κι οι αναδρομές
κι η επίγνωση της μοναξιάς, είναι κάποιες φορές
το αξιότερο λιμάνι της σοφίας...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2007