Αγάπη…. Κύμα που δεν στέκεται

Δημιουργός: ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]“ Μίλα .
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας .
Εκεί που τελειώνουμε εμείς
αρχίζει η θάλασσα .
Πες κάτι .
Πες "κύμα" , που δεν στέκεται “.
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ[/align]

Κλείσε τα μάτια σου και κρύψου στην αγκαλιά μου. Θέλω να ψιθυρίσω δυο λόγια
θέλω να νιώσεις όπως νιώθω και εγώ και μετά κάνε μου μια χάρη πες “ Κύμα, κύμα που δεν στέκεται”. Πες μου μόνο αυτό, δεν έχει σημασία αν το έγραψα εγώ, σημασία έχει πως έτσι νιώθω για σένα. Κύμα, κύμα που δεν στέκεται η δική σου αγάπη.
Κάπου εκεί, μέσα στο απέραντο γαλάζιο ένας μικρός παφλασμός ξεκινάει την διαδρομή του, στο διάβα του βλέπει κόσμους μαγικούς, παραμύθια που του ψιθυρίζουν αμέτρητα ναυάγια. Στα δεξιά του ή στα αριστερά του ένας άλλος μικρός παφλασμός του ψιθυρίζει, γεια σου, είμαι η Φεγγαρόλουστη, πιάσε με αν μπορείς.
Τα γέλια τους ξυπνούν τα αφρόψαρα, δεν βγαίνουν για να βρουν φαγητό, βγαίνουν για να κλέψουν λίγη από την μαγεία που μόλις έχει αρχίσει, το παιχνίδι που ο καθένας θα ήθελε να συμμετέχει, αλλά που δεν μπορεί γιατί έχει έναν όρο απαράβατο. Μόνο για δυο.
Κάτι μου θυμίζει αυτό! Θυμάσαι ;;;;; Κάπως έτσι ήταν την πρώτη μας φορά, σαν παιχνίδι που κανείς δεν ήθελε να τελειώσει και μετά χωρίς λέξεις χωρίς λόγια προσθέσαμε και εμείς τον ίδιο όρο. Μόνο για δυο, για εμάς τους δυο.
Έλα, έλα μάτια μου κούρνιασε στην αγκαλιά μου, πριν χαθείς σαν την σκιά στο δειλινό. Έτσι έκανε και η Φεγγαρόλουστη, κούρνιασε στην αγκαλιά του μικρού μας φίλου και έγιναν κύμα, κύμα που δεν στέκεται. Αφέθηκε, έμαθε, δόθηκε,
έδωσε και μετά απλά έγραψε αντίο στην άμμο, να προσέχεις. Κι ο μικρός μας φίλος ήξερε κι απλά συμπλήρωσε. Κύμα, η δική σου αγάπη κύμα που δεν στέκεται.


[align=center]Μίλα μου
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας
Τόσο απέραντο γαλάζιο
Το ξέρω πως
Κάπου εδώ τελειώνουμε εμείς
Κάπου εδώ αρχίζει η θάλασσα
Μα…
Πες κάτι, κι ύστερα φύγε
Πες μου…
Κύμα
Κύμα που δεν στέκεται
Έτσι είμαι και εγώ…[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-03-2007