καλύτερα που είμαι θνητός

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ποια νύχτα ρούφηξε το φως κι απόψε πάλι
σε ποια όρνια έγινε βορά το λυκαυγές
και σαν να εισέπνευσαν διοξείδιο από μαγκάλι
αυτοκτονήσανε μεμιάς όλες οι αυγές

κι ήρθαν σε κύκλο και με κλείσαν οι αυταπάτες
εν είδει οράματος με άσπρη φορεσιά
κι είχαν κολλήσει με κερί, γερά στις πλάτες
να μοιάζουν άγγελοι, κάτι πλαστά φτερά

κι εγώ αισθάνομαι σαν όλα τ' άλλα όντα
σε μια πορεία προς το θάνατο γοργή
γόρδιοι δεσμοί με δένουν με τα παρελθόντα
με το παρόν μονάχα μια λεπτή κλωστή

χάλκινα αγάλματα σε πλήρη ακαμψία
οι σκέψεις μου βαθιά θαμμένες στο μυαλό
μαρμάρινα όνειρα γεμάτα υπεροψία
εμποτισμένα μες του ψεύδους το νερό

σε μια εποχή που πρυτανεύει η αναισθησία
που η ευαισθησία είναι αμάρτημα φριχτό
και να μου χάριζαν αιώνια αθανασία
καλύτερα, χίλιες φορές που είμαι θνητός

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2007