Παρακαλώ σας

Δημιουργός: MARGARITA

Καλημέρα ανοιξιάτικα πουλιά....ακούω το τιτίβισμα σας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]
Παρακαλώ το αίσθημα σας περί Δικαίου και Αδίκου,
την μεγαλοπρέπεια της αξιοπρέπεια σας,
και ζητάω τη βοήθεια σας. Ικετεύω απαντήσεις.
Γιατί………Ω! Άνθρωποι σοφοί, έχω μείνει άλαλη.
Τυλιγμένη σε μια γλυκιά ομίχλη, με τα χρώματα
και τις μυρωδιές ανέπαφες. Όπως ήμουνα πριν.
Όπως ήμουνα όλη τη ζωή μου. Με το ίδιο ύφος,
ύψος, ήθος, εσωτερικότητα, ακεραιότητα, καλλιέργεια,
ένστικτο, διάνοια, προσδοκίες, πόθους, πάθος, τρέλα.
Δεν πάθαινα προχωρητική αμνησία, να με ξεχάσω.
Να με ξεχάσω, όχι να με χάσω. Νομιμότητα. Ταμπέλες.
Κατεστημένο. Σύστημα. Ω! τι σοφία, πάνσοφοι.
Τι όμορφος κόσμος. Δεν κινδυνεύει κανείς.
Όλοι σας καλά, εκτός από μένα. Η ηρωίδα μου σαρκάζει.
Σαρκάζει γιατί ήταν ένα τίποτα στα χέρια μου.
Όποτε ήθελα χαιρόταν, έκλαιγε, ερωτευόταν,
έκανε παιδιά, ταξίδευε, αγαπούσε, κήδευε, γαλήνευε.
Σαρκάζει γιατί με βλέπει να πονάω.
Σαρκάζει γιατί είμαι λέει ανθρώπινη.
Σαρκάζει γιατί ενώ την γέννησα χωρίς πόνο τώρα
πρέπει να φυλακίσω τον δικό μου για να μην καταλάβει
κανείς πως υποφέρω.
Το χιόνι στη ψυχή μου έχει χρώμα κόκκινο.
Πρέπει να βγω να πιω, να ζαλιστώ, να μεθύσω.
Mου είπες πως είναι ανώδυνο. Και σε πίστεψα.
Και αφέθηκα να κοιτάω το κόκκινο ζεστό να ρέει.
Χρειάστηκες μισό δευτερόλεπτο
του μισού να με κλειδώσεις μάτια μου.
Όμως ακόμα σ΄αγαπάω.
Δεν ήμασταν ίδιοι ποτέ ψυχή μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2007