Κατσαρίδες

Δημιουργός: keadas,

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγανάκτησε η καρδιά μας
στις ομίχλες και τους ανήλιαγους τόπους.

Τους γέννησε το σκοτάδι;
Σκοτεινές ψυχές
Ποιος θα φέρει πίσω το φως
να χαθούν από τα μάτια μου
σαν τις κατσαρίδες.

Τους γέννησε το σκοτάδι
ή αυτοί σβήνουν τον ήλιο;

Έσβησαν εκείνο τον ήλιο
που έφεγγε πολύ βαθιά στα μάτια της;

Δυο χρόνια της μάθαινα εξισώσεις
και τα αρχαία θεωρήματα της Γεωμετρίας
και όταν την μάλωνα
τα μάτια της μου χαμογελούσαν
και σκεφτόμουνα
θαλασσινές σπηλιές
που κρύβουν ένα ήλιο
στο βυθό
Πως είναι τώρα εκείνα τα μάτια…


Η ψυχή μου είναι θλιμμένη
Τη νύχτα της ανοίγω τις πόρτες
να πετάξει ελεύθερη όπου αγαπά
με τον άνεμο
και δε φεύγει.

Δέρνει το φεγγάρι τις απόκοσμες κορφές
κλαίνε οι άνεμοι στους έρημους τόπους
δε φεύγει η ψυχή μου
που δε με πρόδωσε ποτέ στο κίνδυνο
κι όμως φοβήθηκε το σκοτάδι
των ανθρώπων.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2007