Νέον

Δημιουργός: mxaros

Μια κρύα χειμωνιάτικη βραδυά, πριν από πολλά χρόνια, σε ένα υγρό υπόγειο, με μόνη παρέα μου ένα μπουκάλι βότκα και μπόλικη μελαγχολία βγήκε από μέσα μου αυτό το ποίημα. Είναι από τα αγαπημένα μου κυρίως για τη μοναδικότητα της ομοιοκαταληξίας. Προσέξτε τη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με πνίγουν οι ρεκλάμες και τα νέον
κι οι τόνοι τα σκουπίδια των οδών
οι πρόχειροι οι στίχοι των ωδών
και τα χαμένα όνειρα των νέων

Τα όνειρά μου επίγραμμα σε στύλο
μα ο χρόνος ξεθωριάζει τη γραφή
ανούσια όσα έχουνε γραφεί
και όλα αυτά που θέλεις να σου στείλω

Αν θέλεις να τη μάθεις τότε ρώτα
τη μοίρα που σε δένει και σε λύνει
το άστρο του νοτιά και η σελήνη
του ταξιδιού μου χάραξαν τη ρότα

Τα μήκη αυτού του κόσμου και τα πλάτη
τα χώρεσα σε λίγα μόλις μέτρα
τ' ατέλειωτα γιατί κάτσε και μέτρα
που φόρτωσα στου αλόγου μου την πλάτη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2004