Πυγολαμπίδα

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Τύπου "νυχτερινός επισκέπτης" στο πιο ήπιο, "αφού δεν μπόρεσα να σ' έχω, σκότωσέ με, τι άλλο θέλω απ' τη ζωή"! Μιλάμε για τρελή λατρεία προς ένα ανύπαρκτο πρόσωπο, να κόβεις φλέβεις δηλαδή μ' αυτό το καψουροτράγουδο και να λιώνεις...σαν πυγολαμπίδα!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΑ


[B]Ήθελα να ‘μουν μια μικρή, φτωχή πυγολαμπίδα
μαύρη, σιχαμερή, μ’ αστραφτερή σαν ηλιακτίδα

να σε κοιτάζω απ’ τα πλακόστρωτα, μέσα σε θάμνους
να σε θωρώ δίπλα σε σκάλες, μ’ άγραφτους νόμους

εκεί βαθιά, στην αστική σου κοινωνία, να ‘μαι χωμένος
όπου τα βήματα αλλάζουνε καιρούς κι ανθρώπους

να σε διαβάζω από τους ήχους, των ψηλών σου τακουνιών
να σε προσμένω με τις μπότες σου να ορίσεις, ομορφιά μου

να νιώθω μόλις φτάνεις, πως με συνθλίβεις μες στη νύχτα
λόγο δε θα ‘χω να υπάρχω, ώσπου να ‘ρθει το πρωί

κι αφού δε χάρηκα στα χέρια, να σ’ αγκαλιάσω με ορμή
αφού δεν μπόρεσα δικιά μου να σε κάμω, σκότωσέ με

δώσε μου τη χαριστική βολή, σα θα πατείς τους δρόμους
στα πεζοδρόμια θα με βρεις, εκεί που άλλοι κατουράνε

κι ύστερα γλύφουν την ποδιά, τα χέρια και τα πόδια σου
ύστερα προσκυνάνε το θεϊκό κορμί, τις βροχερές νύχτες

στα σταυροδρόμια θα με βρεις, κι όπου προσμένω τ’ άγγιγμά σου
φτωχή πυγολαμπίδα, που τινάζει απ’ τις κεραίες τις σταγόνες

να γίνω αλοιφή, χαλκομανία με τη βία, κάτω απ’ τα πόδια σου
καθώς θα φαίνονται ολανθισμένα, τα μπαλκόνια του κορμιού

και το μουνί σου ως οικόσημο, θ’ αντλεί καράβι χωρίς άγκυρα
και κρεμασμένο, απ’ τα ρηχά νερά του φουστανιού σου

έτσι σε περιμένω, πυγολαμπίδα της φωτιάς, που θέλησε
να υψώσει ανάστημα στο ποθητό κορμί, τους κρύους Χειμώνες

που βρέθηκε να προχωρά, στις παραλίες του έρωτά σου
που τόλμησε ν’ απαρνηθεί, χίλιες φορές τα οπίσθιά σου

όταν σε κάποιο άλλο κρεβάτι αναστέναζες με πάθος
δίχως κακία ή στοργή, χωρίς μια τύψη ή ενοχή

κι αφού δεν μπόρεσα δικιά μου να σε κάμω, σκότωσέ με
δώσε μου τη χαριστική βολή, σα θα πατείς τους δρόμους.[/B]


γιώργος_κ[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2007