Τώρα που ανατέλλεις

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

Ότι και να πω,λίγο είναι....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]Τώρα που ανατέλλεις...

Άρχισε να βρέχει απόψε,
ζήλεψε η άνοιξη που τον έρωτα άνθισες
και άρχισε εκείνο το μουντό
το παραπονεμένο κλάμα.

Κυνηγάει το βλέμμα σου
τα παράπονα που με κυνηγούν,
φέρνουν αντάρα στην θάλασσα
οι αναστεναγμοί σου
και άγκυρα πετάει καταμεσής
το πλοίο της καρδιάς μου.

Της επιθυμίας μου το φτυάρι
ξεθάβει από μέσα σου το φώς,
πρώτη φορά στα βάθη
βρέθηκε ζεστασιά,
που στάθηκε και εκωλάφθηκε
του έρωτα το κουκούλι,
βγαίνει από τα μάτια σου
μορφή μιας πεταλούδας.

Άκουσε τις προσευχές των ερωτευμένων
το τοίχος των δισταγμών,
και να που οι πέτρες του
μια μια πέφτουν.

Ερωτεύομαι σαν το έρωτα,
και σαν την αγάπη σε αγαπώ,
μια ολάκερη ζωή,
να σ'έχω δεν μου φτάνει.[/B][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-03-2007