Έγκλημα και τιμωρία

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

Από αύριο και πάλι ερωτευμένος :-)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Απόψε βιάζω τις σκέψεις μου
αναγκάζοντάς τες να βγάλουν κάθε τι ενδόμυχο
που τόσο κάλα κρύβεται στις καρδιάς
τους λαβύρινθους.

Διακόπτω τα φιλιά μου,
και κραυγές απελευθερώνω,μα διακριτικές
σαν το πρώτο σφίξιμο στο χέρι του εαυτού μου
μετά από ένα ισχυρό σοκ
που προκάλεσε το ατύχημα του ερωτά σου.

Καταλύεται η φωτιά μεταξύ μας,
τι νομισες πως θα κρατούσε
αφού έχεις ένα απύθμενο κενό να κερνάς
κάθε που φοβάσαι να αγαπήσεις.

Απόψε βιάζω την καρδιά μου,
τις σκέψεις και το είναι μου
αλλά ποτέ,ποτέ δεν θα βίαζα το παρελθόν μου,
σκέφτομαι πως είναι κοινότυπο πλέον,σωστά;
Σωστά,κάτι θα ξέρεις...

Εμπρός λοιπόν υπέρτατη πρόκληση,
στύσου μπροστά μου
καιρός να λύσουμε κάποιες εκκρεμότητες
δεν νομίζεις;

Με αγαπάς,σε αγαπώ
ε,και;
Σάμπως σε κάθε νέο έρωτα τα ίδια δεν λέμε;
Πάντα μας πικραίνει ο παλιός,
και ο καινούργος παλιός οδευει να γίνει,
φαύλος κύκλος εν τέλει.

Εδώ μπροστά μου είπα,
ακίνητη να μείνεις,σε σένα έλαχε
να φέγγουν τα μάτια σου
παρελθοντικούς μου κλώνους.
Απάντα μου λοιπόν,
ήταν εκ προμελέτης το έγκλημα
ή απλά της μοίρας οι χαρακιές
κάπου συγκλίνουν για να με εγκλωβίσουν
στην επανάληψη;

Ώπ,άσε τα κλάματα σε μένα,
αυτό είναι το ύδωρ που κερνάω εγώ και,ξέρεις,
δεν μου αρέσει να μου το επιστρέφουν,
πάντα στυφή η γέυση του,
και ουρλιάζει από μέσα του,
σαν κυλάει από τα μάτια,
των επιθύμιων μου η οδύνη
λίγο πριν πέσει στο χώμα,
για να μεφυτέψει ξανά.

Δέν έχεις απάντηση,το ξέρω,
φύγε,άλλο δεν σε πιέζω,
απλά να ξέρεις πως σήμερα βιάζω τελικά εμένα
και πως
είναι άλλη αίσθηση να ξέρω
πως αύριο θα έρθω και πάλι σε σένα να σου πω
πόσο πολύ σε χρειάζομαι.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2007