Συναισθηματικός περίπατος

Δημιουργός: kin, Γιωργος

Αποτελούμαστε απο ζωή. Η ζωή ή η μη ζωή είναι ο ορισμός του αμετάκλητου. Κι όμως, ό,τι το σημαντικότερο στην "ζωή" μας, ειναι η αισθητική μας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπατώ...
Αφουγκράζομαι...
Παρατηρώ...
Ο ίσκιος μου...
Με ακολουθεί!
Πειθήνιος,
σιωπηλός,
δίχως ιδία θέληση...
Κι όμως...
Δοκιμάζω να τον σβήσω,
μα εκείνος πάλι εκεί...
Προσπαθώ να τον διώξω,
μα κείνος πάλι ακολουθεί...

Έι...
Δεν είσαι εγώ!
Είσαι μόνο μιά μιζέρια προς απαλλαγή.
Δεν έχεις θέση εδώ!

Έι...
Κοίτα γύρω σου,
κοίτα καλά...
Κανείς δεν έχει ίσκιο πλέον!
Όλοι τους λάμπουν υπό το φώς του Ηλίου!
Κοίτα τους...
Κοίτα πόσο λαμπεροί είναι...
Σαν διάφανοι δεν είναι;
Χα!
Μα τούτοι είναι άϋλοι!
Δεν αγγίζονται καν!
Φαίνεται, ό,τι ήταν, τ'άφησαν κάποτε,
σ'έναν ίσκιο σβησμένο, ορφανό...

Εξ εαυτόν πειθώμενοι,
κι εκ του αλόγου ορμώμενοι,
εξόρκισαν την μικρότητα τους,
σκοτώνοντας τον ίσκιο,
με δυό σταγόνες αοράτου ομορφιάς...

Έι, όλοι σείς οι σύνχρονοι Μπάρμπα-Θωμάδες...
Γιά πείτε μου...
Πούθε στοιβιάξατε τους νεκρούς σας ίσκιους;
Πούθε πάτε δίχως τα βήματα σας;
Πούθε μ'αφήνετε μονάχο ε;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2007