Ο θάνατος ζυγώνει

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι μνήμες μου γυρίζουνε γυμνές
Στους άπειρους νευρώνες του μυαλού μου
Στου χάους μου γλιστράνε τις ρωγμές
Ιδρώνουνε τους ίσκιους του κορμιού μου
Κι άλλοτε πάλι τσαλακώνουν τις στιγμές
Θυσίες μου χαρίζουν όλο αίμα
Ραγίζουνε και σπάνε σαν χορδές
Αλάτι στις πληγές μου είν’ το ψέμα…

Δεν έμεινε για μένα πια ελπίδα ζωντανή
Μόνο μια κόκκινη στα χέρια μου κλωστή
Λαβύρινθος απλώνετε μπροστά μου
Και πίσω μου ο θάνατος ζυγώνει την θωριά μου….

Θερίζουνε οι μέρες μου φωτιές
Φαρμάκι που μπερδεύτηκε στα λόγια
Σκορπάνε των ματιών μου οι ψυχές
Σαν σκόνη που προσπέρασε τα χρόνια
Κι από την άλλη μου ζωή μια χαρακιά
Σκίζει την σάρκα και χωρίζεται στα δύο
Σαν μια του φόβου τουφεκιά
Που σημαδεύει του ονείρου το μνημείο…



www.mymythos.eu
Σαββάτο και Κυριακή από τις 11 μέχρι όσο αντέξουμε….
(Κώστας Μπαρμπαγιάννης)
Μύθος και Φαντασία)
2310-869 769

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-03-2007