Αδιέξοδα

Δημιουργός: Venceremos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι.
Στα υπόγεια κάνω κύκλους τη σιωπή μου.
Κάθε μέρα ξημερώνει κόκκινος ορίζοντας στα δυο μέτρα.
Πίσω από ‘κει,
μόνο αστέγων λέξεις
ζεσταμένες απ’ των αδέσποτων τη θλίψη,
πνιχτές κραυγές
στα ξεχαρβαλωμένα στρώματα ψυχιατρείων,
ασύνταχτες προτάσεις δίχως νόημα,
σακατεμένες φλέβες στα γκέτο των αγίων.
Άστεγοι ερώτων δυνατών μείναμε,
στο ανάθεμα πνίγουμε τα θέλω μας
ικετεύοντας
ικετεύοντας
ικετεύοντας
γονατιστοί παρακαλώντας,
τα αποφάγια γλύφοντας
γλύφοντας…
δεξαμενές ντροπής αδειάζουμε
φτύνοντας
ξεσκισμένους χρησμούς
από χολεριασμένες πουτάνες στους ντόκους του Ατλαντικού
Παρακαλάμε…
δε ζητάμε παρά δυο λέξεις,
μια παιδική ζωγραφιά μ’ ένα σπίτι με κήπο και σκύλο.
Δαγκώσαμε τα όνειρά μας,
εσύ θάλασσες χωρίς όριο να καταπιείς με μιαν ανάσα
και ‘γω σε χώρες να χαθώ που βασιλεύει ο θάνατος, να τον αιφνιδιάσω.
Μείναμε παρατηρητές
αγράμματων ζωών κοντών ανθρώπων με δανεικούς σφυγμούς,
εξομολόγοι ασπέρματων νυκτών τους,
σχολιαστές της μελαγχολίας.
Δεν τη θυμάμαι πια τη μελαγχολία
δεν ξέρω πώς είναι,
μεταλλικά τα αιμοσφαίριά μου ταξιδεύουν κατά πλάτος τις φλέβες,
σφυρί χτυπάνε στων αρτηριών τα τοιχώματα
στο ερείπιό μου αναζητούν τη ζωή
κρίμα…
πέρασε νωρίτερα από ‘δω κι έφυγε άπραγη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-03-2007