Εκείνοι γνωρίζουν πως τους τιμώ πολύ

Δημιουργός: MARGARITA

Καλά να είστε αγάπες μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Την ψυχή μου σε ασημένιο τάσι αντίδωρο προσφέρω,
Στις στιγμές που στη ψυχή μου χάρισαν αρώματα κανέλλας, μοσχοκάρυδου,
λεβάντας, κέδρου, γαρύφαλλου και χρώματα ουράνιου τόξου.
Στις στιγμές που στα χέρια τους τραγούδησε και μαρτύρησε η ψυχή και το κορμί μου.
Στους φίλους που ήρθαν στο δρόμο μου δώρο Θεού για ν αυγατίσω τα πετράδια
της ψυχής.
Σε αυτούς που της ψυχής τους την ταυτότητα δεν αρνήθηκαν σαν πόθησαν γεράνια
να μυρίσουν.
Σε κείνους που ξέρουν να ερμηνεύουν της ψυχής τους τα αγγίγματα και χρώμα
να ξεκλέβουν απ το χρόνο. Και να το μολογούν με πάθος δίχως φόβο.
Σ αυτούς που δεν σκιάζονται φρικτές αδυναμίες ν αγαπάνε, στην άκαμπτη σιωπή τους
με τραγούδια ν απαντάνε.
Σε κείνους που δεν κτίσανε αγιασματάρι ανθρώπινα συντρίμματα να προσκυνά
η άνυδρη ψυχή τους.
Σ αυτούς που δεν έθαψαν σε μνήμα βαθύ, όλους εκείνους που πρόβαλλαν πάνω
στην ύπαρξη τους σκεπάζοντας τους με κουρέλια σιωπής και ανυπαρξίας.
Σε κείνους που η ψυχή δεν είναι ανεμοδούρα μα μήτε βάλτος στάσιμο νερό γεμάτος,
μα νάμα φωτιάς που η φλόγα της δεν καίει. Και ο δρόμος της πρόσφορα αγάπης
και φιλίας δωρίζει.
Σ αυτούς που δεν ζωγράφισε ο πόνος απ της ψυχής την σκλήρωση χαμόγελο
ακαμψίας στα χείλη τους να ξεγελάνε τον εαυτό τους .
Σε κείνους που σαν στάχυα τους θερίσανε καβαλάρηδες πάνω απ τα άλογα,
κριτές και δικαστές μαζί την οργή τους για να θρέψουν μην τύχει και γλυκάνει
η καρδιά τους.
Σ όλους αυτούς και κείνους και τους άλλους που δεν μετανιώνουν που αγαπούν
τα λάθη τους πιότερο απ τα σωστά τους, που είναι σπλαχνική η πόρτα της καρδιάς τους.
Σ όλους αυτούς και κείνους και τους άλλους που την ψυχή τους σκαλοπάτια λύτρωσης
κάμανε να ανεβώ και κοινωνία συγχώρεσης προσφέρανε και γω μεταλαβαίνω και ζω
και συνεχίζω να υπάρχω να αγαπάω και της ψυχής μου
τα ραγίσματα με περηφάνια περισσή χρυσά κεντίδια να τα κάμνω.
Την ημαρτημένη λογική μου να γητέψω μη και τιμωρηθώ το χάρισμα και χάσω
να ερμηνεύω τα σημεία,
Στις γοερές κραυγές βοήθεια να κλίνω το γόνυ, να αναγνωρίζω τον έρωτα ψυχής
στους ήχους, στα σύμβολα, στα χρώματα, στα αρώματα και να πληθαίνω τα πετράδια
όσο είμαι ζωντανή και αισθάνομαι και νιώθω και συμπονάω και πονάω.
Λεύτερη να μαζεύω απ το δρόμο μου χρισμένες έρημες ασάλευτες καρδιές
που τις ξέβρασε ορμητικός χείμαρρος πόνου, χωρίς να ξεχωρίζω τις όμορφες
απ τις άσχημες με μυστικό σεβασμό ίσον με εαυτό μου.
Ευχαριστώ τους παραβάτες του απαραβίαστου κατ εντολή μου.
Εκείνοι γνωρίζουν πως τους τιμώ πολύ .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2007