Αδειάσαμε

Δημιουργός: Δήμητρα

Καλημέρα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Αδειάσαμε...

Θυμάσαι;
Τότε που μετακινούσαμε τα σύνορα μας πέντε μέτρα πιο κάτω
για να μην μας εμποδίζουν να ονειρευόμαστε...;
Που σμίγαμε κάθε βράδυ σε δυο χωριστά μαξιλάρια...;
Και εκείνη την άκρη του γκρεμού που μας έφερνε πάλι στα λογικά μας...;
Θυμάσαι;
Το απέραντο σκοτάδι που ξαφνικά γέμισε φως και μας πλημμύρισε...;
Και το φεγγάρι που το στολίζαμε με στίχους για να λάμπει πιο πολύ...;
Κάπου στο πριν που ήμουν μια νότα στο πιο όμορφο τραγούδι σου...

Τώρα βάλαμε τα σύνορα μας στη θέση τους.
Στα όνειρα μας απαγορεύεται η είσοδος...
Τώρα πήρες το μαξιλάρι σου κι άλλαξες ουρανό.
Και εκείνη η άκρη του γκρεμού μας ταρακούνησε κόβοντας τις κλωστές μας...
Έσβησε το φως...
Αδειάσαμε μου φαίνεται...
Το φεγγάρι χλώμιασε ξανά όπως παλιά.
Και εγώ μια φάλτσα νότα στο πιο ξεχασμένο σου τραγούδι.

Ξύπνησα σήμερα με έναν στίχο του Ελύτη στα χείλη μου:
‘Άραγες να 'ναι η μοναξιά σ’όλους τους κόσμους η ίδια;’........[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2007