Υπόγειο μέρος ΙΙ: Μοναξιά

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Παραμένω στο υπόγειο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόψε νιώθω μοναξιά...

Όλου του κόσμου οι αναπνοές
δεν αρκούν για να γεμίσουν
μ΄ οξυγόνο την ασφυκτική ερημιά
που έχω παραδοθεί

Όλα τ' ανθρώπινα βλέμματα
δεν μπορούν ν' αντικρίσουν
τα δακρυσμένα μάτια μου
που κατάματα κοιτάνε
τ' ανήλιαγο κενό

Τ' αστέρια μου φαίνονται λίγα
για τα φορτώσω από ένα μου παράπονο
κι έτσι τ' αφήνω ανέγνοιαστα
να ξεκολλάνε απ' τον ουρανό
και να γίνονται ευχές
των ανθρώπων που ακόμα ελπίζουν

είμαι στο κέντρο του κόσμου
μα κανένας δεν γυρνάει να με δει
έχουν χτίσει γύρω τους τοίχους θεόρατους
και αφού βάφτισαν την φυλακή ασφάλεια
ζουν μέσα στα κελιά της καθημερινότητας τους
εγκλωβισμένοι κι ασφαλείς
το δικό τους ακίνδυνο παραμύθι...

Απόψε νιώθω μοναξιά...

Θέλω κάποιος να με κάνει να νιώσω
πως δεν είμαι ένας απλός αριθμός
σε ένα κρατικό υπολογιστή

Θέλω κάποιος
να διαβάσει τα ταπεινά μου στιχάκια
και να μου πει
πως τον αγγίζουν
για ν' αποκτήσω υπόσταση
μέσα απ' τα δικά του μάτια

Θέλω ν' ακούσω τ' όνομα μου
και εγω να τρέξω χαρούμενος προς την φωνή
ακόμα κι αν αποδειχτεί πως πρόκειται για συνωνυμία

Απόψε νιώθω μοναξιά...

Το μόνο που μπορώ να κάνω απόψε
είναι να γράψω με το σπρέι σ' ένα τοίχο
«σε νοιάζομαι» ώστε οι περαστικοί
να μην αισθανθούν και εκείνοι
τον πόνο της δικής μου μοναξιάς
μα να έχουν δίπλα τους μια συντρόφισσα φωνή
έστω κι αν γνωρίζουν πως δεν είναι παρά
λίγο χρώμα σε ένα τοίχο...

Μετέωρος ʼγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-09-2004