Οι φίλοι

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Σ’ εκείνους που στο πρώτο ανηφορισμα υποχώρησαν πανικόβλητοι. Γραμμένο σε κάποια απόμερη σκοπιά, κάποιες απόμερες της ζωής μου νύχτες…

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]«Έτσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια,
για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.» Κ. Γ. Καρυωτάκης[/I]

Οι φίλοι που διαβήκανε δίχως να χαιρετίσουν
της λησμονιάς το νόμισμα τους πρέπει γι’ αμοιβή
σαν λάμψεις κάποιου πρωινού που βιάστηκαν να δύσουν
κουφάρια οι εικόνες τους και θα θαφτούν στη γη

Οι φίλοι που κρυφτήκανε χωρίς χαιρετισμό
στο γαλαξία του μυαλού κομήτες σκοτωμένοι
τα λόγια τους σαν θραύσματα χάνονται στο κενό
αργοβουλιάζοντας στου νου την άπατη οικουμένη

Οι φίλοι που ελάχιστα γνωρίσαν τη φωνή μας
πορεύονται σαν άγνωστοι στη θάλασσα του πλήθους
κρίμα γιατί ποθούσαμε να ‘ρχοντουσαν μαζί μας
συντροφικά να λύναμε όσους μας δένουν γρίφους

Οι φίλοι που χαθήκανε σ’ απόμερες πορείες
καλέσαν τη διάψευση σε γεύμα αρχοντικό
σαν ίσκιοι περιφέρονται σ’ αθέατες νοθείες
για να γευτούν ξεδιάντροπα της νίκης μερτικό

Όλοι αυτοί που άνοιξαν διαδρόμους στη φυγή
στο πλήθος ζητιανεύουνε μια ζεστασιά αγάπης
στην πρόσκληση τους απαντά μια άσπλαχνη σιγή
σαν δίκαιη απόκριση κάθε παλιάς απάτης

Κι αν κάποτε γυρίζουνε στη μνήμη νοερά
τις πύλες ανταμώνουνε βαριά αμπαρωμένες
όσα ζητούν αισθήματα κείτονται πια νεκρά
κι όσες φωτιές ανάβαμε οριστικά σβησμένες

[B]Μετέωρος Άγγελος[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2007