Άδραξε τη μέρα

Δημιουργός: mxaros

Έστω και τυχαία (αφού σκόπευα ούτως ή άλλως να το δημοσιεύσω σήμερα) εγκαινιάζω το "όλοι μαζί". Εις υγείαν των χαμένων ποιητών λοιπόν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι ειν΄ η ζωή, καλέ μου καπετάνιο
Ρώτησα χθες έναν χαμένο ποιητή
Κι αυτός αντί πολλές κουβέντες να μου πει
Κάτι ζωγράφισε στον πίνακα απάνω
Κι ύστερα μου 'πε:

"Δεν είναι ευθεία η ζωή, ειν' ένας κύκλος
Το κάθε τέλος, ειν' συνάμα και αρχή
Το βράδυ φεύγει όταν έρθει το πρωί
Και το φεγγάρι το διαδέχεται ο ήλιος"

Όσο κι αν ψάχνω στα βιβλια κι αν διαβάζω
Δεν ξέρω ακόμα τι στ' αλήθεια ειν' η ζωή
Πες μου λοιπόν εσύ που τόσα έχεις δει
Γιατί μπερδεύτηκα και νόημα δε βγάζω
Κι αυτός μου είπε:

"Δεν είναι λίμνη η ζωή, ούτε και βρύση
Είναι ποτάμι, ένα πέλαγο βαθύ
Κανείς δε ξέρει που και πως θα γεννηθεί
Και ούτε ξέρει το κερί του πως θα σβήσει"

Εσύ που γύρισες τον κόσμο και τον ξέρεις
Πες μου τι σχήμα έχει τούτη εδώ η γη
Κι ύστερα αν θες, γείρε και πες μου στο αυτί
Μες στη ζωή γίνεται να μην υποφέρεις;
Κι εκείνος είπε:

"Δεν είν΄ επίπεδη η γη, είναι μια σφαίρα
Που όλο γυρίζει και ποτέ δε σταματά
Σε μια γωνιά της κάποιος μου 'πε (και σωστά):
Ζήσε όπως θες εσύ και άδραξε τη μέρα"

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2004