Χαμογέλα Δημιουργός: Νεφελοβάτης Μια καλησπέρα σε όλους. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ακροβατούμε σε όνειρα, σε συναισθήματα, σε σκέψεις, σε πόθους και σε πάθη. Με φόβους, ανησυχίες, αδυναμίες και ενοχές παλεύουμε. Με τα πρέπει που πάνε κόντρα σε θέλω, με τα θέλω που δεν ήρθαν ή που έφυγαν. Μ αυτά που δεν προλάβαμε. Και μπορεί όλα μαύρα να φαίνονται και έρημα. Αξεπέραστα, βουνά, κάποιες φορές.
Και τότε κάθεσαι κι αφουγκράζεσαι, και μες απ’ τους μυστικούς ανέμους της ψυχής σου, φανερώνονται εικόνες.
Εκείνο το παλικάρι που είδες να φέρνουνε μια καλοκαιρινή αυγή σε ένα νοσοκομείο στο Διδυμότειχο. Οδηγούσε νταλίκα για τη Βουλγαρία είπανε. Και δεν είχε αίματα πουθενά και νόμιζες πώς να σε λίγο θα σηκωθεί απ’ το φορείο. Μα ήτανε πεθαμένο. Με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη σαν να κοιμόταν και να έβλεπε όνειρο.
Εκείνο το γνωστό, που πάντα χαρούμενος είναι, και έχει κάτι να σου πει, έτσι για να γελάσεις. Και πας να του πεις τον πόνο σου. Και σου λέει μην ανησυχείς, υπάρχουνε και άλλα. Και τα δικά του τότε ακούς. Πως έχει μια ασθένεια, ρευματική, που δεν έχει ακόμα γιατρειά. Και που μπορεί να τον αφήσει ανάπηρο σε λίγα μόλις χρόνια. Και που πάντα γελά και το παλεύει και μια καλή κουβέντα έχει να πει.
Και σαν να έφαγες γροθιά καταλαβαίνεις. Περαστικοί όλοι είμαστε από δω. Ναι το ξέρουμε, αλλά πόσες φορές το νιώθουμε στα αλήθεια;
Και όλα σου φαίνονται περαστικά, όσο και αν σε πληγώνουν. Και επιλέγεις. Επιλέγεις να θυμάσαι το φως απ' ότι αγάπησες που τώρα πια δεν το 'χεις, και συνεχίζεις, όπως μπορείς.
Και λες ζήσε βρε ψυχή μου, κι ας ματώνεις, χαμογέλα βρε καρδιά μου, κι ας πονάς..
Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-04-2007 | |