Μια φορά κι ένα καιρό ... Είχαμε Πάσχα

Δημιουργός: KTiNoS

Τι λαλάκες είμαστε !

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια φορά κι ένα καιρό τότε που η Αθήνα είχε χώρο και σαν παιδιά τρέχαμε με τα ποδήλατα χωρίς φόβο και πάθος όπου μας έκανε κέφι… Είχαμε Πάσχα !
Όλη τη Μεγάλη βδομάδα γύρναγα νηστικός και τα πόδια μου δε με κράταγαν ούτε για να επιδοθώ στο ευγενές άθλημα της μπάλας.
Ήταν βλέπεις η γιαγιούλα μου η Κυρά Βγενία που μου φώναζε …
-Θα σου τρυπήσει το στομάχι βρεεεεε …
Όχι πως πίστευα ότι θα πάθω κάτι αλλά στεναχωριότανε τόσο πολύ που δεν ήθελα να τη πληγώσω.
Εξ άλλου αυτή με μεγάλωσε παρέα με τις άλλες μανάδες, γιαγιάδες, θείες της γειτονιάς σε ένα απίστευτο κοινόβιο γεμάτο με κάθε είδους ανθρώπινες εκδηλώσεις.
Τότε δεν ήμουν παρά ο Νίκος της κυρα Βγενίας.
Το πιο τρελό μου όνειρο, αφού είχα ποδήλατο, ήταν να βρω φωτοβολίδες, βεγγαλικά έστω και σύρμα κουζίνας που του έβαζα φωτιά, το γύρναγα στον αέρα και καψάλιζα τα πάντα με ένα πραγματικό ντους φωτιάς.
Είχε πλάκα !
Φυσικά η φαντασίωση ήταν να πετάξεις βαρελότα στον παπά αλλά κανείς μας δεν το τόλμησε ποτέ.
Η εκκλησία ήταν ένα βασανιστήριο αλλά ποιος χάλαγε χατίρι στη γιαγιά ?
Σάββατο βράδυ τρελός σχεδόν από τη πίνα, αφού έριχνα όλα τα πυρομαχικά μου γύρναγα σπίτι με το φαναράκι και επιτέλους έτρωγα …
Την άλλη μέρα ο παππούς έφτιαχνε το αρνί και τα κοκορέτσια στη σούβλα που δε μου άρεσε και ιδιαίτερα. Με ενοχλούσε πολύ που με ξύπναγαν πρωί !
Και έφτασε ο καιρός κι έγινα έφηβος κι επαναστάτησα όπως όλοι οι έφηβοι και νομίζοντας ότι πρωτοτυπώ τους τα ΄φτυσα και έφυγα.
Μεγάλη Παρασκευή μπριζόλες στη ταβέρνα και ειρωνεία σε όσους μας κοίταζαν στραβά και Μεγάλο Σάββατο για ύπνο και Κυριακή του Πάσχα φαΐ έξω …
Έτσι καταφέραμε να κάνουμε όλες τις μέρες του χρόνου ίδιες και τη ζωή μας μια επίπεδη ρουτίνα !
Η αναζήτηση της επιστροφής ήταν μάταια …
Βλέπεις η ζωή δεν έχει undo !
Δε ξέρω πια τι είναι νηστίσιμο και τι όχι, με τη σκληρή δουλειά δεν έχω καν τη δυνατότητα να εφαρμόσω το έθιμο.
Ο γιος μου δεν καταλαβαίνει γιατί είναι καλλίτερο το φαναράκι από τη λαμπάδα με τον τάδε ήρωα της τηλεόρασης.
Δεν μπορεί να κάνει ποδήλατο και ούτε φίλους έχει στη γειτονιά !
Αν έβλεπα ξανά τη γιαγιούλα μου θα ήθελα να της πω ευχαριστώ, για όλα τα παγωτά που έφαγα κρυφά στο καφενείο που πήγαινε ο παππούς κι αυτή το ήξερε αλλά δε μίλαγε και συγνώμη γιατί για μια ακόμα φορά με τον ηλίθιο ξερολισμό που μας διακρίνει καταφέραμε να τα γ…ε όλα και να γίνουμε χειρότεροι από αυτούς που τότε θεωρούσαμε αντιδραστικό κατεστημένο !
Χρόνια Πολλά σε όλους

ΥΓ
Ούτε Αρνί ξέρω να σουβλίζω, ούτε κοκορέτσι αλλά σκοπεύω να μάθω !
Ίσως του χρόνου πάω ξανά Μετέωρα για μάθημα κόντρα στην ισοπέδωση της ζωής μας !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-04-2007