Αξίζει να ζείς?

Δημιουργός: ORLANDINA, ΜΑΡΙΑ

Για τον Β.... που ειναι ξενιτεμενος στη Γερμανια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B]Α[/B]ξιζει η αγαπη, που σαν μονοπατι
δειλα σ' οδηγει σε δρομους παλιους...
[B]Ξ[/B]εχνα τα ολα, και παμε οπως πρωτα
μαζι ενωμενοι στους δρομους αυτους...
[B]Ι[/B]στορια αγαπης, διεγραψ' ο Μαρτης
για δύο παιδια στην ακρογυαλια...
[B]Ζ[/B]ωη μου πλασμενη, για μενα σημαινεις
πυξιδα που οριζεις λογικη και καρδια...
[B]Ε[/B]λπιδα που ηπια, τα ματια σου σαν ειδα
χαμογελο που εσταζε χαρα απ' την ψυχη...
[B]Ι[/B]ριδας χρωμα, τα ματια σου ακομα
θυμαμαι και διαβαζω τη σκεψη σου αυτη...

[B]Ν[/B]ερο και φωτια, η δικη σου αγκαλια
που μ' εκανε να αισθανομαι απεραντη ανθρωπια...
[B]Α[/B]ντρας σωστος, πολυ αληθινος
με λογο τιμης κι αισθηματα ψυχης...

[B]Ζ[/B]ητα μου τωρα, αυτα που η ωρα
θα παρει σαν πεσει το βραδυ αυτο...
[B]Ε[/B]ισαι οτι πιο, πολυτιμο κρατω
κρυμμενο στην καρδια, το δικο μου φυλαχτο...
[I][B]Ι[/B][/I]τια ξεριζωμενη, ξενιτια μου πονεμενη
θα γυρισεις καποια μερα κι ισως να σε δω ξανα...
[B]Σ[/B]' αγαπησα τρελα, κι ας ηταν βιαστικα
μ' αγαπησες κι εσυ, μα σε πηρε πισω η ζωη...![/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-04-2007