Το Φάντασμα της Πριγκήπισσας

Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς

σήμελα παιζάκια σα σας πω ένα παλαμυθάτσι..Ήτανε λέει τα πολύ παλιά χρόνια κάπου πολύ μακριά από εδώ , μια πανέμορφη Πριγκίπισσα. Ένας βασιλιάς την αγάπησε , τον αγάπησε και αυτή αλλά η ζήλια...την πρώτη νύχτα του γάμου τη σκότωσε ο κόπανος. Happy End !

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][font=georgia]Λυχνάρι πένα , φώτισε τη σκοτεινή γραφή μου
εχάρισέ μου ενόραση να δω, πέρα απ’ τα μάτια
Να διακρίνω τ ’ άφαντα π’ οσμίζεται η Σελάνα
Να ‘χνιλατήσω ανασεμιές προτού σπιλιάδες γίνουν

Για ένα μύθο που ανέβλυσε από την πέτρα του χαλαζία λεν στο Γκιουλιστάν
Για το φάντασμα ,μιας πριγκίπισσας , κάθε που η Σελήνη γέμιζε ,

από τ’ ασήμια του Βορά…

…Επάνω σε άρμα έρχεται μια όμορφη κυρά
Έχει ζωσμένα αγρίμια και την τραβούν
Τριγύρω τα σκοτάδια καραδοκούν
Μια τίγρη και ένα άτι , άτι λευκό
Χαλκός σ’ οπλές σε νύχια , στο φυλακτό
Σπίθες οι ρόδες βγάζουν πιάνει φωτιά
Με δάκρυα τη σβήνει καθώς πετά
Μια αύρα την ελκύει θαλασσινή
Κύμα φρέσκιας αλόης σείει τη γη
Άγρια κραυγή τρομάζει κι ο ποταμός
Το γκέμι της το σπάζει ένας αητός
Με μια μικρή κλωστούλα , μεταξωτή
Το ράβει και δένει , κάνει τώρα , μίαν ευχή
Αχ να μπορούσα μόνο - μιαν ώρα , να είχα μία αυγή
Να δω τον ήλιο Θε μου – μια φορά , να δω που ανοίγει
το γιασεμί
Που ‘μαι καταραμένη , ζω στις σκιές
Κι ούτε συ - θανάτου χάδι , καλά , - δεν μ’άγγιξες
Κι ούτε συ , φως μου , παλάτι μου ,- αγάπη μου
Πάνω στο νυφικό μου , κρεβάτι μου
Ζήλια μαχαίρι μου είχες για προίκα εσύ
Την πιο γλυκιά μου έκοψες , ανατολή
Να δω μια φορά Θε μου – μιαν ώρα , το στέφανο
Του ήλιου σαν γεννιέται , το άλικο
(Τ’ αγρίμια την ακούνε και της μιλάν..)
Στη Γη των Ρόδων πάμε , στο Γκιουλιστάν
Κι εδώ σαν ήρθε αυτή , τα ρόδα , μοσχοβολούν
Από εκατό μπουμπούκια εβγάλανε – δες - να ! σε μεθούν
χιλιάδες χρώματα γέμισε – και τα παιδιά –, κι όλοι γλεντούν
μυριάδες , πεταλούδες γύρω , τώρα πετούν

κι ήτανε πετρωμένη πίσω τους μία κυρά
ανατολή να βλέπει και να γελά..

και περάσανε αιώνες πέντε και χρόνια σαράντα και επτά ημέρες

κάθε που η Σελήνη γεμίζει , μια πριγκίπισσα βγαίνει απ’ την πέτρα

επάνω σε ένα άρμα που το σέρνουνε μια τίγρης κι ένα άτι λευκό

ανθούς οι ρόδες σπέρνουν στον ουρανό…[/color][/font]


{Α}

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2007