Εσύ πως θα το' λέγες

Δημιουργός: Antonio&Cleopatra

Ουδέν σχόλιο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ένα πηγάδι, κολυμπώ
Και μου μυρίζει σκόρδο
Μα όσο και να σ αγαπώ
Δεν θέλω να στο δώσω

Τα βαμπιρια τα λατρεύω
Μα εκείνα δεν θέλουν σκόρδο
Γι αυτό και εγώ θα μαγειρέψω
Μ ένα ζήλο κι έναν πόρδο

Ήταν όλα μια χαρά
Πριν έρθει το σκοτάδι
Το πόδι μπήκε στα κακά
Και άντε να βρεις την άκρη

Μάτωσα σαν καλόπαιδο
Δεν άρχισα να κλαίω
Κι αν θα με πεις παλιόπαιδο
Αϊ σιχτίρ θα λέω

Πότε Βούδας πότε Κούδας
Πότε αρνί με μέλι
Και πότε τρώω το ξύλο τις αρκούδας
Κι ας με λένε όλοι τεμπέλη

Μου άνοιξε η όρεξη
Να δω πως θα την κλείσω
Μου ρθε κι εμμηνόπαυση
Και την έκλεισα με κλείστρο

Έκανα την καρδιά μου
Αγκινάρα μαδημένη
Και πέφταν τα μαλλιά μου
Σαν κλάρα γαμ…….μπιιιίπ!

Κι αφού καράφληνα μονάχος
Με μια ψείρα για παρέα
μου ξεσκάλιζε το πάχος
και κουνούσε τη σημαία

Το οχυρό που έπεσε
Μοιάζει με γιακούζι
Μα τι με νοιάζει εμένανε
Θα μπω μες το τζακούζι

Στο κατσαρό σου το μαλλί
Που ναι κοντό σαν ίσιο
Θέλω να κάτσω αντάμα σου
Στον ίσκιο τον βουνίσιο.
Κοντά σου ανασταίνομαι
Βαριέμαι και γλεντάω
Μα είναι που ζεσταίνομαι
Κι αρχίζω να κεντάω

Σαν ταραντουλιτσα νιώθω
Πίνακες ζωγραφίζω
Την οψη σου «δεν το χω»
Αρχίζω και τραυλίζω

Πέρασαν τα χρόνια εκείνα
Που ήμασταν παιδιά
Και τώρα καθαρίζω από κείνα
Τα κλούβια τα αυγά

Μην είναι η γλιδερή μουστάκα σου
Μην είναι το πεπρωμένο
Που είδα μες τα μάτια σου
Το βλέμμα το βλαμμένο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2007