Μια αφιέρωση (για σένα αγάπη μου...)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Μια αφιέρωση (για σένα αγάπη μου...)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Μια αφιέρωση (για σένα αγάπη μου...)</b><p>Δημιουργός: Ti σημασία έχει?, <i>Δημητρης</i><p><i> Μπορεί να είναι πρόχειρο, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι αληθινό...</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Συγνώμη που πίστεψα ότι μπορούσες να με αγαπήσεις αληθινά...<br />
Συγνώμη που σε αγάπησα...<br />
Συγνώμη που σε ερωτεύτηκα...<br />
Συγνώμη που πληγώθηκα τώρα που ξέρω ότι θα μου πεις να χωρίσουμε...<br />
Το ξέρω, το πίστευα και το πίστευες ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι μεταξύ μας...<br />
Συγνώμη...<br />
Θυμάσαι τα σ'αγαπώ που μου λεγες? Το ξέρω, το ξέρεις ότι μέσα σου δεν τα εννοούσες... Και εσύ το ήξερες αυτό πρίν από εμένα και το ξέρεις καλύτερα...<br />
Ίσως να μην ήταν ψεύτικα...<br />
Ίσως να μ' αγαπούσες...<br />
Ίσως να μ' αγάπησες...<br />
Έστω και για λίγο...<br />
Θυμάσαι που σου είχα πει ότι δεν θα σε πληγώσω ποτέ? Δεν το έκανα και ούτε θα το έκανα ποτέ... Δυστυχώς το έκανες εσύ... Δε νιώθω χάλια που με πλημμυρίζει κρύος ιδρώτας βλέποντας όλοα τα λόγια που μου είπες να μένουν λόγια...<br />
Απλά δεν μπορώ να καταλάβω...<br />
Ίσως να φταίει ότι είμαι άμαθος στις σχέσεις...<br />
Ίσως να φταίει που παραδόθηκα στα λόγια, στην ομορφιά σου...<br />
Τέλος πάντων, συγνώμη και γι'αυτό...<br />
Συγνώμη που πληγώθηκα...<br />
Συγνώμη που ακόμα σ'αγαπάω...<br />
Δε μου το είπες ακόμη καθαρά, αλλά το νιώθω...<br />
Στον αέρα, στα λόγια σου, στον τρόπο σου...<br />
Όλα αυτά που μου λεγαν σ'αγαπώ, τώρα προσπαθούν να μου πούνε να χωρίσουμε, χωρίς να έχουν βρεί το θάρρος(?), τον τρόπο(?) ακόμη...<br />
Προσπάθησε, έστω λίγο, να με καταλάβεις...<br />
Προσπάθησε να καταλάβεις πώς γίνεται τη μια μέρα να μου λες σ'αγαπώ (ακόμη κι αυτό το όχι τόσο ειλικρινές και πρόχειρο) και την άλλη να μη νιώθω ούτε ένα χάδι σου, ούτε ένα φιλί σου, ούτε μια αγκαλιά σου, ούτε ένα ακόμη ''σ'αγαπώ''...<br />
Ακόμη θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον εαυτό μου που τον άφησα να σε αγαπήσει πραγματικά, να σε ερωτευτεί...<br />
Ο καιρός που είμασταν μαζί μπορεί να νομίζεις ότι ήταν λίγος για να σε αγαπήσω... Μπορεί και να'ταν...<br />
Αυτό όμως δε σημαίνει όμως κι ότι δεν ήταν αρκετός...<br />
Στεναχωριέμαι που δε μου το'πες από την αρχή... Ότι με θες για να τον ξεπεράσεις... Όμως απ'ότι έχω μέχρι τώρα καταλάβει -αυτό φαίνεται-, δεν τον ξεπέρασες ποτέ πργαματικά... Τον αγαπάς ακόμη... <br />
Ίσως περισσότερο από μένα...<br />
Ίσως μόνο αυτόν...<br />
Ίσως αυτόν να είχες στο μυαλό σου όταν με φιλούσες...<br />
Ίσως να τον είχες στο μυαλό σοτ και όταν περνάγαμε ώρες ολόκληρες μαζί...<br />
Όχι, δεν το πολυπιστεύω... Δεν σε έχω για άτομο που θα έκανε τέτοιο πράγμα...<br />
Ό,τι και να μου πες, ότι μ'αγαπάς, ότι δεν θα με βαρεθείς ποτέ, ότι, ότι.. Μεγάλες κουβέντες....Εγώ πάντως θέλω να ξέρεις ότι σε αγάπησα ειλικρινά και ακόμη σ'αγαπάω, τώρα που νιώθω ότι το τέλος μας είναι πολύ κοντά... Η αυλαία είναι έτοιμη να πέσει και εσύ κρατάς το σχοινί... Της σχέσης μας... Της καρδιάς μου... Της ζωής μου...<br />
Σε ευχαριστώ που με πλήγωσες... Έστω κι αν δεν το ήθελες... Μόλις έμαθα πώς νιώθει αυτός που ξαφνικά, από τον 7ο ουρανό, ανοίγει τα μάτια του και ξαφνικά βρίσκεται όσο πιο χαμηλά γίνεται... Στον πάτο... Εκεί κατάντησα... Δεν ξέρω για πόσο ακόμη... Αν πάντως αύριο δεν ακούσω αυτό που θέλω για αρκετώ καιρο, αλλά και πάλι σήμερα κατάλαβα πόσο λίγο μ'αγάπησες πραγματικά...<br />
Πάω να πνιχτώ ξανά στους ήχους των Διάφανων Κρίνων... Που δεν σου άρεσαν...<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-04-2007</td><td valign=top></td></table><br />